Dead Island 2 is alles wat een Dead Island-fan zich kan wensen.
Dead Island 2 werd slechts een paar jaar na zijn voorganger uit 2011 aangekondigd, maar het heeft bijna tien jaar geduurd voordat het vervolg tot leven kwam. Ontwikkelaar Dambuster Studios is de derde studio die aan de game werkt en maakt van de gelegenheid gebruik om zijn eigen Dead Island 2 vanaf de grond af te creëren. Hoewel er aannames kunnen worden gedaan over een game die zo lang in ontwikkeling is geweest en uit meerdere teams is gesprongen, is de uiteindelijke game een waardevol vervolg, vooral voor fans van het origineel. Dead Island 2 is, net als zijn voorganger, niet verhalend baanbrekend, maar een goede hook leidt je door de verschillende districten van Los Angeles in de game. De ster van de show zijn de zombies en de bloederige en aanpasbare actie die daardoor plaatsvindt. Meer dan 2000 zombies werden verminkt, verminkt, geëlektrocuteerd, verbrand en vernietigd tijdens mijn tijd met Dead Island 2. Ik rolde credits die het meest opgewonden waren over dit bloedbad dat mijn tour door LA me bracht. Ik zou alleen willen dat de rest van het spel net zo betoverend was.
Het duurt niet lang voordat Dead Island 2 in actie komt. Na een snel filmpje waarin deze geïdealiseerde kijk op Los Angeles werd opgezet en hoe het een soort dood eiland is geworden, heb ik Amy geselecteerd, een van de zes moordenaars die je kunt spelen zoals in het verhaal van de game. Ze is een paralympiër en een behendig, op snelheid gebaseerd personage. Hoewel elk van de zes moordenaars een andere persoonlijkheid en een ander achtergrondverhaal heeft naast twee exclusieve aangeboren vaardigheden, heb ik Dead Island 2 afgemaakt met het gevoel dat wie ik speelde er weinig toe doet in het verhaal. Amy zei af en toe dat ze Los Angeles moest verlaten om haar volgende hardloopwedstrijd te halen, maar afgezien daarvan voelde haar geblaf en lijnen generiek genoeg aan dat ik me geen zorgen maakte dat ik een deel van het grotere Dead Island miste. 2-verhaal door het spel niet als elke overlevende te spelen.
Ontgrendelbare vaardigheidskaarten bieden meer van die variantie die ik wilde. Met 15 uitrustbare slots, heb ik Amy uitgedost om veel te spelen zoals de zombies waar ik tegen vocht, gebruikmakend van hun grondponden, geschreeuw, stakingen en meer tegen hen. Hoewel sommige kaarten vaardigheden bieden die bruikbaar zijn tegen de ondoden, kunnen andere het best worden omschreven als extraatjes die worden geactiveerd in gevechten, zoals mijn favoriet die elke keer dat ik een perfecte ontwijking of blokkering uitvoerde een beetje gezondheid herstelde. Deze kaart, in combinatie met de kaarten waarmee ik bewegingen kon gebruiken die ik van omliggende zombies had geleerd, stelde mijn Amy in staat om naar haar kracht te spelen: behendigheid. Ik was minder gefocust op hard slaan en meer op veel slaan, maar ik kon zien hoe andere kaarten zouden resulteren in verschillende benaderingen van vechten. De kaarten zijn gemakkelijk te begrijpen en leuk om te verzamelen, wat me aanmoedigt om vaak verschillende kaarten uit te proberen.
Het verhaal van Dead Island 2 neemt Amy mee langs veel van de locaties die je hoopt te bezoeken in Los Angeles, van Beverly Hills tot filmstudio-kavels tot de Santa Monica Pier en natuurlijk Hollywood Boulevard. Het is geen boeiend verhaal en neemt snel een achterbank in om de wereld te verkennen en zombies te doden, maar het is bruikbaar, besprenkeld met het soort personages dat je zou verwachten tegen te komen in een post-apocalyptisch LA zoals een Hollywood A-lister of aangespoelde rockster. Het heeft ook een mooi tempo, blijft zelden welkom en laat me terugkeren naar de actie wanneer ik het begin te missen. Maar uiteindelijk is het geen verhaal dat me lang zal bijblijven, ook al zet het team meer avonturen op met deze cast.
Ik was enthousiast over elke locatie wanneer ik een nieuwe bezocht. Ze zijn liefdevol ontworpen, bijna alsof je de grootste hits van elke locatie krijgt, perfect voor de toeristische ravotten door Los Angeles die Dead Island 2 uiteindelijk wordt. Het visuele ontwerp van Dead Island 2 maakte elke locatie nog gedenkwaardiger – de kunst van de game is soms adembenemend. Het landschap is helder en verzadigd, en zoveel van deze wereld is doordrenkt van bloed, bloed en verhalen over het einde van de wereld. Zombies, dood en levend, schilderen de muren van herenhuizen van beroemdheden, bijtende ingewanden borrelen in gangen van beroemde hotels, en mijn hacks en dashes kleuren de straten alleen maar roder. Het extreme bloed bleef schokkend gedurende mijn bijna 20 uur. Letterlijke hoofden rolden, armen werden afgerukt en ingewanden stroomden uit de maagholte terwijl ik mijn wapens door het vlees zag scheuren. Ik had graag gezien dat deze actie een paar uur sneller arriveerde, maar toen dat eenmaal gebeurde, bleef het escaleren tot het einde.
Ik vond het geweldig hoe ik verschillende wapens kon aanpassen om meer schade toe te brengen aan de ondoden. Wapens, waarvan er een heleboel zijn, variëren in zeldzaamheid en zeldzamere wapens zorgen voor meer aanpassing met mods en verbeteringen. Met voordelen kun je wapenschade vergroten, snelheid veranderen, duurzaamheid verhogen en meer, en ik vond het leuk dat sommige voor- en nadelen boden, waardoor ik meer moest nadenken over wat ik wilde dat een wapen zou zijn. Het toevoegen van vuur, elektriciteit, bijtend zuur, bloeden en andere verbeteringen aan mijn wapens leende zich goed voor de meeslepende sim-achtige aard die aanwezig is in een groot deel van de wereld van Dead Island 2, net als werpbare “curveballs” zoals chemische bommen en zombie-lokkend aas.
In heel Los Angeles vond ik waterspuiten, elektriciteitsdraden, gemorste benzine en andere omgevingssignalen die de vernietiging in de hand werkten. En ze zijn ook gemakkelijk te lezen. Mijn elektrische veelvraatklauwen kunnen water en de zombies erin elektrificeren, waardoor ze het aanhoudend schadelijke geëlektrificeerde statuseffect krijgen. Hetzelfde geldt voor vuur en benzine en andere combo’s. Toen de game jachtgeweren, pistolen, aanvalsgeweren en machinepistolen eenmaal in de mix had geïntroduceerd, had ik nog meer bereik in gevechten, zowel letterlijk gezien als omdat ik op een nieuwe manier kon omgaan met de meeslepende sim-elementen van Dead Island 2.
Dambuster Studios gebruikt deze elementen om korte en mooie puzzels te maken om buit en verzamelobjecten te bereiken, en het grootste deel van mijn plezier na de campagne kwam hiervandaan. Side-quests zijn prima, met enkele van de betere die zwaar leunen op de karikaturale versie van Los Angeles. Ik stel me voor dat de meeste mensen die daar niet wonen, zoals ikzelf, veel effect hebben op de stad en haar mensen. Ik vond het geweldig om zombies te doden bovenop een ineenkrimpende hype-huis voor de camera, zodat een influencer haar volgers kon laten zien wat hier gebeurde, en pyrotechniek op een filmset gebruikte om hordes zombies in een ander huis te vernietigen. Deze zijmissies schitterden, net als de hoofdmissies, wanneer ze zich in een snel tempo voortbewogen. Maar soms worden gebieden golfgebaseerde arena’s waar het doden van zombies vermoeiend wordt, vooral in het laatste derde deel van het spel.
Gevechten zijn het leukst in korte uitbarstingen wanneer je een handvol zombies neerhaalt. Maar sommige setpieces in het spel gooien tientallen zombies naar je toe en de spanning van gevechten kan een hele klus worden. Meeslepende sim-elementen en Skill Card-vaardigheden helpen deze sequenties op te fleuren, maar uiteindelijk wordt het doden van golven zombies in dezelfde arena al snel saai. Dit probleem valt vooral op, vaak afgekapt door de interessantere open-area-gevechten die gedurende een groot deel van het spel plaatsvinden, vooral buiten de speurtochten van het hoofdverhaal.
