Cities: Skylines II is een diepgaande stadsbouwervaring met technische struikelblokken.
In 2015 maakte Cities: Skylines naam voor zichzelf als een onverbiddelijk maar subtiel stedenbouwspel. Acht jaar later keert Colossal Order terug met het overtuigende vervolg: Cities: Skylines II. Ondanks enkele consistente onvolkomenheden, biedt het nog steeds alle complexiteit en aanpasbaarheid die spelers een uitdagende en diepgaande ervaring in het bouwen van steden belooft.
In Cities: Skylines II begint de speler met het creëren van een volledige wereld, vanaf het begin. Het proces begint met het zoneren van districten, gevolgd door het toevoegen van nutsvoorzieningen zoals elektriciteit en loodgieterij, alvorens functionele wijken te bouwen om toegewijde burgers aan te trekken en tevreden te stellen. Het is opvallend hoe dit proces organisch aanvoelt, en het laat spelers toe om hun steden naar eigen inzicht vorm te geven. Als een leuke persoonlijke touch, probeerde ik onbewust mijn geboortestad na te bootsen door de industriële aspecten naar de randen te verplaatsen en de energie- en waterfaciliteiten centraal te plaatsen.
Ondanks de vrije speelstijl, bevat Cities: Skylines II een boeiend voortgangssysteem. Naarmate je stijgt van een klein dorp naar een bruisende metropool, worden Ontwikkelingspunten verdiend. Deze kunnen worden ingezet in infrastructuurbomen om systemen zoals politie en parken te ontsluiten. Expansievergunningen vergroten je stadsbeperkingen en bieden toegang tot benodigde middelen. Het klinkt alledaags, maar het ontgrendelen en investeren in ondergrondse parkeergelegenheden was een openbaring dankzij deze gestructureerde aanpak.
Naarmate mijn stad groeide, dienden zich nieuwe uitdagingen aan zoals vervuiling en congestie. Hierdoor werd ik gestimuleerd om gedurfde oplossingen te vinden en mijn burgers een beter leven te bieden. Zelfs in tijden van succes waren de lokale bewoners niet schuw om hun mening te delen via de in-game Twitter-variant Chirper. Net als in echte sociale media waren er veel kritieken over mijn beslissingen, met af en toe een compliment. Dit dwong me om te accepteren dat niet iedere virtuele inwoner mijn utopische visie zou waarderen.
De exponentiële groei van mijn stad vroeg echter veel van de visuele en technische prestaties van het spel. Van dichtbij zijn er momenten van verrassende schoonheid, zoals het zonlicht dat door de kieren van een kasteel schijnt. Toch voelt de wereld vanuit het gebruikelijke top-down perspectief soms wat vlak en kil aan. Dit wordt versterkt door het frequente haperen en de crashmeldingen die mijn spelervaring verstoorden. Hopelijk zullen deze problemen worden verholpen na de lancering, maar het was teleurstellend en frustrerend tijdens het finetunen van leidingen, draden en busroutes.
Je hebt zelfs de mogelijkheid om in te zoomen en een band op te bouwen met de individuen die in jouw stad wonen. Dit biedt een kijkje in hun opleiding, familie, huisdieren en sociaal-economische status. Op een gegeven moment overwoog ik een hele buitenwijk te slopen, totdat ik een van mijn griezelig gedetailleerde digitale inwoners yoga zag beoefenen in de achtertuin. Na hun achtergrondverhaal te hebben gelezen, kon ik het niet over mijn hart verkrijgen om hun familiehuis te vernietigen.
Wanneer je teveel klachten van burgers negeert, word je gewaarschuwd voor grote problemen via dreunende noodwaarschuwingen die de kalmerende Brian Eno-achtige soundtrack van Cities: Skylines II doorbreken. Milieurampen vormen harde lessen in stadsplanning, en je kunt verkeersbeheer, bunkers en brandweerlieden beheren om de schade te beperken. De eerste keer dat ik een tornado zag, gleed hij langs de randen van mijn stad. Ik hield mijn adem in, hopend dat hij het centrum niet zou bereiken, en investeerde vervolgens direct in betere bescherming.
Het beoordelen van de nuance van Cities: Skylines II is geen eenvoudige taak. Naarmate ik dieper inging op de gecompliceerde systemen, werden steeds meer opwindende functies zichtbaar. Het vervolg is ambitieus en wil dat spelers honderden overwegingen jongleren terwijl ze bouwen aan hun eigen utopia. Hier slaagt het zeker in. Helaas overschaduwen de consistente technische problemen vaak de berekende successen van het spel.
