Recentelijk verscheen Anno 1800. De uren vlogen voorbij omdat ik de vele geautomatiseerde suggesties negeerde dat ik even uit de computer moest stappen. Deze zevende game in de langlopende dorpsmanagementserie gaat terug naar zijn oorsprong, handelend in de futuristische setting van de laatste twee inzendingen voor de meer traditionele zeilen, Schnaps en suikerriet. De verandering van de instelling maakt het niet meteen vanzelf beter, maar het is verfrissend en ondersteunt een leuk real-time strategiespel.
De complexe en bevredigende sleur in Anno 1800 is gebaseerd op het creëren en verzamelen van verschillende bronnen die je nodig hebt om de inwoners van je eilandkolonie blij te houden. Het is een constant evoluerende puzzel die zich op drie niveaus afspeelt: productielijnen, handelsroutes en stadslay-outs. Elk niveau van technologische vooruitgang vereist meer ingrediënten, meer opgeleide werknemers en meer geavanceerde faciliteiten. De puzzel wordt nog complexer als je eraan toevoegt dat veel van de stukken niet gevonden kunnen worden op het starteiland; dat is waar handelsroutes in het spel komen. Expansie is een optie, maar handel is een cruciale mechaniek om te overleven.
Ik maak me er al vroeg schuldig over om heel schattig te worden met mijn dorpslay-outs, waardoor mijn groeiende verzameling arbeiders de luxe van ruimte en symmetrische lay-outs krijgt waar moderne architecten en civiel ingenieurs trots op zouden zijn. En toch, toen ik de waarde van elk stukje ruimte leerde kennen en hoe belangrijk het is om zoveel mogelijk woningen te bouwen om de medewerkers aan te trekken, zou ik alle vele productielijnen nodig hebben die ik nodig had om verder te gaan. Hebzuchtige en wrede koloniale macht, die elk grammetje productiviteit uit claustrofobische doolhoven van gebouwen knijpt die in letterlijke brandgevaren veranderden. Het is een beetje vervelend dat ik slechts eenmaal deze omstandige efficiëntie heb omarmd, dat ik de vreugde van snelle vooruitgang en uitbreiding begon te ervaren, die aanvoelt als een donkere weerspiegeling van de tijdsperiode waarop Anno’s 1800’s losjes is gebaseerd.
Buiten de handel reageren je AI-concurrenten realistisch en hebben verschillende persoonlijkheden. Sommigen breiden zich agressief uit, zonder zorgen om wie hun reis beïnvloedt, terwijl anderen contact met je zoeken wanneer ze nieuw land zoeken om terrein te breken. Aan de andere kant kun je ook verschillende soorten reacties op je eigen bewegingen verwachten. Handel kan je inspanningen maken of breken, dus diplomatie is de sleutel. De opties om geldelijke geschenken of vleierij aan te bieden, zullen echter niet gegarandeerd resulteren in een positieve reactie, wat bijdraagt aan het gevoel dat de AI niet alleen maar een reactieve kracht is om te manipuleren.
Voor nieuwkomers uit de serie is dit geen gemakkelijk spel, zelfs niet op de laagste moeilijkheidsgraad, maar leren van fouten is onderdeel van het plezier. Door vallen en opstaan zijn mijn lay-outs, handelsroutes en timing van de uitbreiding in elke playthrough geïnformeerd, wat me verder en verder voorbij momenten zou brengen waar ik eerder was vastgelopen. De hogere moeilijkheden testen je begrip door je minder geld te geven om te verbranden en minder terugbetalingen voor het afbreken van gebieden die u eerder hebt opgebouwd. Op zijn moeilijkst, moet je in Anno’s 1800-wedstrijden stappen met een snel oog voor wat je past en denk aan duizenden gebouwen en middelen die voor je liggen voordat je je eerste huis neerzet.
Het complimenteren van mijn extreme focus op de kleine details waren de graphics. Anno 1800 is verbluffend om naar te kijken wanneer het volledig is uitgezoomd en kan goed worden gecontroleerd als het goed is ingezoomd. Flora en fauna zijn van hoge kwaliteit en gevarieerd genoeg om niet te lijken dat de ontwikkelaars net een breed penseel gebruikten om op de eilanden te schilderen. Het bouwen van texturen en ontwerpen is ook goed, vooral de woningen van de arbeiders. De productiegebouwen verschillen niet veel in het ontwerp, maar de huizen die je lay-out in strekt zich niet allemaal back-to-back carbon exemplaren.
