Met Super Mario Party Jamboree viert Nintendo de dertiende hoofdgame in de Mario Party-reeks. Ditmaal belooft Nintendo een grootschalig feest met 22 speelbare personages, 112 minigames en een overvloed aan modi. Helaas blijkt al snel dat meer niet altijd beter is. Wat begint als een veelbelovend gala, eindigt als een feestje waar de muziek niet echt op gang komt.
De spelborden in Jamboree zijn het hoogtepunt van de game. Met zeven maps – vijf nieuwe en twee klassiekers – biedt het spel creatieve en gevarieerde locaties. Rainbow Galeria, een winkelcentrum met meerdere verdiepingen, en Westernland, waar je met een trein door de map reist, steken er bovenuit. Elk bord heeft unieke mechanieken die de gameplay fris houden, zoals uitverkopen, loterijen en race-elementen.
De presentatie is onberispelijk. De kleurrijke, haarscherpe graphics en charmante details, zoals Goomba’s die met winkelzakken rondlopen, maken de spelborden levendig. Ondanks de beperkingen van de Switch blijft de framerate stabiel, wat zorgt voor een vloeiende ervaring.
Het grootste probleem van Jamboree is de overdaad aan features en onderbrekingen. De introductie van Jamboree Buddies, tijdelijke partners met unieke krachten, klinkt leuk, maar hun impact is beperkt door hun korte aanwezigheid. Daarnaast zijn de spelborden overladen met speciale evenementen en minigames, wat het tempo drastisch vertraagt.
Een potje van tien beurten kan zomaar anderhalf tot twee uur duren. Showdown Minigames, zoals een quiz met Wario of een pinball-uitdaging met Waluigi, zijn vaak te lang en halen de vaart volledig uit het spel. De chaos van Mario Party is altijd deel van de charme geweest, maar in Jamboree slaat het door naar frustratie.
De kwaliteit van de minigames is wisselvallig. De beste minigames, zoals Sneeuwballengevecht en Benarde Brug, bieden directe confrontaties en sabotage-opties, wat zorgt voor hilarische competitie. Daartegenover staan te veel minigames waarin willekeurige keuzes de uitkomst bepalen. Dit haalt niet alleen het tempo uit de game, maar maakt ook de interactie tussen spelers minder spannend.
De motion-controlled minigames zijn een gemengde zak. Simpele uitdagingen, zoals schudden of draaien, vervelen snel. Hoewel er enkele creatieve uitzonderingen zijn, zoals de ritmische Rhythm Kitchen, blijft het overgrote deel oppervlakkig.
Naast de traditionele Party-modus biedt Jamboree talloze extra modi, zoals Paratroopa Flight School, Rhythm Kitchen en Koopathlon. Hoewel sommige, zoals Bowser Kaboom Squad, vermakelijk zijn, voelt het merendeel als gimmicks die je na één keer spelen links laat liggen. Het grootste probleem is dat veel van de 112 minigames exclusief aan deze modi verbonden zijn. Hierdoor ontstaat herhaling in de Party-modus, wat snel tot verveling leidt.
