De multiplayer-modus van Call of Duty: Vanguard voelt aan als Call of Duty: Modern Warfare, maar dan met wapens uit de Tweede Wereldoorlog.
Hoe meer dingen veranderen, hoe meer ze hetzelfde blijven. Dit is Call of Duty zoals je het altijd al hebt gekend: run and gun shootouts, het constante geping van upgrades en een reeks dodelijke killstreaks. Maar dit lijkt dichter bij de bliksem in een fles excellentie van Modern Warfare dan het onbevredigende bloedbad waarin de titel van Call of Duty Black Ops: Cold War na een paar maanden overging.
We hadden een paar uur met Vanguard ’s multiplayer — een kleine hoeveelheid tijd om te proberen in de diepten van een spel te duiken dat zal leven en sterven, op hoe bevredigend het voelt om in 500 uur te spelen, maar de eerste indrukken zijn redelijk goed. We kregen zelfs een echte Call of Duty- ervaring. Het is bizar, want hoewel het goed speelt, is er een echte tonale dissonantie met hoe soepel alles aanvoelt. Het razendsnelle tempo en het hoge snelheden is hier nog steeds aanwezig en correct, wat helpt voor zijdezachte vuurgevechten.
Dit is prima, maar iedereen die hoopt op een terugkeer naar de briljante actie van Call of Duty 2 zal teleurgesteld zijn, aangezien automatische wapens hier de angstaanjagende norm zijn. Ik gebruikte de STG 44 (een Duits assault rifle, het eerste in zijn soort) en DP27 (een groot Russisch machinegeweer) vrij veel, maar merkte dat ik genoegen nam met de Thompson, omdat de standaard 50 kogels magazijn goed was voor alle digitale moorden die ik mezelf aantrof. Ik voelde niet echt het soort verschil in gewicht waar ik op hoopte, maar ik dacht helemaal verkeerd aan de game – Vanguard is een game over het machtigen van elke speler, wat betekent dat elk wapen overdreven dodelijk aanvoelt en terwijl jullie allemaal respawnen voortdurend, niemands gevoelens worden ooit gekwetst.
Op dezelfde manier strekt deze “heb het op jouw manier”-benadering zich uit tot de speelmethoden – de tactische modus stelt je in staat een spannende zes tegen zes wedstrijd te spelen, waardoor je wanhopig naar voetstappen luistert en de nieuwe vernietiging van het milieu gebruikt om kleine moordgaten te maken in alle muren waar je je in de buurt verbergt. Ik genoot hiervan, en het voelde alsof momenten van gespannen beweging werden onderbroken door plotseling, gruwelijk geweld.
Dan is er nog de blitz-modus, die is niet mijn ding, maar heeft 12v12-overeenkomsten op dezelfde maps. Dit voelt meer aan als een 24/7 Shipment-ervaring, met boze vijanden die uit elke positie schieten, kaarten vol tot barstensvol dingen die je proberen te vermoorden.
Beide Vanguard-modi hebben dezelfde zeer lage TTK, wat betekent dat de meeste binnen enkele seconden voorbij zijn. Ik ben hier dol op, en het voelt meer als de hardcore-ervaring waar ik naar toe werd aangetrokken in Modern Warfare, waar je gemakkelijk twee tot drie mensen kunt uitschakelen als je de mechanische vaardigheid en een beetje geluk aan je zijde hebt. Het voelt geweldig om het voor elkaar te krijgen, maar je geweldig voelen is duidelijk een essentieel onderdeel van het DNA van de game.
Dan heb je nog de bloederige killstreaks, die nog steeds echte hoofdpijn kunnen veroorzaken, vooral als je je op een schoorsteen verstopt en probeert te voorkomen dat je wordt opgegeten door aanvalshonden, die als we eerlijk zijn ook zuigen
Maar afgezien van deze ergernissen waar ik al een aantal jaren op mijn trommel bons, is Vanguard een redelijk solide Call of Duty-game. Het is duidelijk beïnvloed door het succes van Modern Warfare, en in de twee jaar sinds die game de hele franchise nieuw leven inblies, heeft Vanguard een aantal van zijn beste stukjes op de proef gesteld.
Zoals bijvoorbeeld het Gunsmith-systeem. Hiermee kun je verschillende attachments op je wapens plaatsen, van mooie sights, geluiddempers en een verscheidenheid aan voorgrepen. Het is geweldig hoe uitgebreid dit is.
Het heeft niet de “nieuwheid” van de hedendaagse setting, maar het heeft nog steeds de perfecte Call of Duty-formule. Alhoewel het veel lijkt op Modern Warfare, voelt Vanguard toch fris aan. We zijn benieuwd hoe de game uiteindelijk zal spelen op de release van 5 november aanstaande.
