Elden Ring is vanaf 25 februari volgend jaar verkrijgbaar. Een kleine groep gelukkigen, waaronder wij, kon de game al uittesten dankzij de Closed Network Test.
Elden Ring is de nieuwste game die is ontwikkeld door FromSoftware en is in wezen het nieuwste Souls-like. Het voelt in wezen aan als een spiritueel vervolg op Dark Souls 3. Alhoewel Elden Ring uniek is op zijn manier in reikwijdte en ambitie.
Wanneer je de Closed Network Test start, voelt het veel aan als Dark Souls. Het geluid, de uitstraling en de algemene sfeer van de menu’s zetten de toon. Je kiest eerst uit een handvol vooraf ingestelde classes (dit is alleen voor de Closed Network Test; je zult een traditionele karaktercreatie kunnen gebruiken in de uiteindelijke build), en je wordt in een donkere dungeon gedropt die ook de ‘Cave of Knowledge’ bevat.
Na de eerste paar minuten opent Elden Ring zich en trekt de speler naar binnen met ranken die onstuitbaar genoeg zijn om zich thuis te voelen bij een van de adembenemende bazen van de game. Je opent een van de traditioneel forse deuren van de serie, maar wat zich voor je uitstrekt, is anders dan alles wat FromSoftware eerder heeft geprobeerd. Dit is een echte, open wereld. Wat je in deze wereld te wachten staat is niet alleen uitdaging, dood en verderf, maar ook veel besluitvorming.
De keuze die aan de speler wordt opgelegd, is hoe Elden Ring zich het meest onderscheidt van eerdere Souls-titels. We kunnen de game opsplitsen in twee secties: de wilde open wereld van ‘The Lands Between’ en ‘Legacies’ – dungeons, kastelen en andere meer krappe omgevingen die veel meer functioneren als traditionele Souls-zones. Je brengt het spel door met het doorkruisen van de Lands Between om toegang te krijgen tot nieuwe Legacies, deze te plunderen om buit en Runes te krijgen, de valuta die Souls vervangt in deze nieuwe kennis.
Eerdere games hadden een zekere mate van optionele inhoud, maar niets zoals in Elden Ring, althans gebaseerd op deze vroege demo. Om bij de hoofdbaas van de demo te zijn: een meerarmige beestman die je hoofdpersoon ‘Tarnished’ bespot vanwege hun lage status, duurt slechts een handvol minuten vanaf het moment dat de game je de open wereld in spuugt. Maar om dat te doen, moet je enorm bekwaam zijn om niet door zijn armen te sterven.
Een deel van die actie is in de Lands Between. Misschien vind je een kleine groep vijandelijke soldaten die kamperen en de ruïnes van een oud stadscentrum bewaken. Je kunt ze opnemen – op afstand, of van dichtbij, of door rond de stadsruïnes te sluipen en ze een voor een in de rug te steken, met stealth die deze keer veel levensvatbaarder lijkt te zijn. Als je dat doet, verdien je waardevolle Runes om een level omhoog te gaan, maar vind je ook altijd een of andere schat in de stad. Als alternatief kun je een ingang van een kerker tegenkomen of ernaar worden gewezen door een vriendelijke NPC. Binnenin vind je vijanden, buit en zelfs op maat gemaakte ontmoetingen met eindbazen.
Op de een of andere vage manier voelt het meer echt RPG-achtig aan. In Dark Souls heb je over het algemeen twee opties als je van een baas afkaatst: leer de patronen en verbeter, of ga terug en gebruik het Bonfire-systeem om een stel zielen te vermalen en sommige karakterprogressie-upgrades te kopen. In Elden Ring is het logischer: als je tegen een baas stuitert, kun je gewoon de open wereld ingaan en andere dingen vinden om te doen. Daardoor zul je vanzelf groeien en verbeteren, en dan kun je er later op terugkomen. In die zin is dit misschien wel de meest toegankelijke Souls-like tot nu toe, met opties voor degenen die hun geduld verliezen als ze langer dan een half uur vastlopen. Verwar dit stukje toegankelijkheid trouwens niet als gemakkelijk: Elden Ring is nog steeds moeilijk, met bazen die je zonder moeite zullen verpulveren.
Wanneer je een stap terug doet en deze structuur breder bekijkt, kun je duidelijk de inspiraties zien. De open wereld faciliteert vele andere subtiele verschillen. Ik kwam verschillende spraakzame, relatief ‘normale’ NPC’s tegen in slechts een paar uur spelen bijvoorbeeld. Er is geen hub-wereld meer om naar terug te keren, maar zolang je niet actief wordt aangevallen door een vijand, kun je op elk moment snel reizen naar elk ‘Point of Grace’, het Bonfire-systeem van Elden Ring.
In Elden Ring kan je ook springen. Dit lijkt grotendeels te zijn toegevoegd om te helpen bij het oversteken en het verkennen, maar er is ook een zware sprong-slash-aanval. Gevechten te paard bagatelliseren sommige vijanden, zoals zwakkere ridders, maar openen ook grotere veldslagen die bijna volledig te paard plaatsvinden.
Het valt niet te ontkennen dat elk van de veranderingen die worden veroorzaakt door open-wereldambities, ze vormen uiteindelijk meer dan de som der delen, wat ertoe leidt dat Elden Ring zich behoorlijk onderscheidt van de andere Souls-games. Wat dit echter doet werken, is dat de kernstemming en het gevoel van de game volkomen onveranderlijk is. Dit is bijvoorbeeld de beste en meest responsieve game van dit soort die FromSoftware heeft gemaakt, maar dat betekent niet dat het de opzettelijke en straffende animaties mist die deze games hun zeer specifieke ritme hebben gegeven.
Dit wordt misschien het best aangetoond door het moment waarop je voor het eerst door de opengaande dungeon instapt en de wijd open wereld betreedt. De sfeer is gedempt op een manier die andere games niet zijn. De wereld is er gewoon. Het is enorm. Alles wat je voor je ziet, van eilanden over water tot glooiende bergen en verleidelijke ruïnes, het is allemaal schijnbaar toegankelijk, zelfs als veel ervan zich buiten de onzichtbare muren van deze Closed Network Test bevindt.
De game weet het ook: er is een speciale knop om de HUD te minimaliseren wanneer je gewoon aan het verkennen bent, zodat je hem kunt verwijderen om te ontspannen en hem meteen kunt hervatten op het moment dat je in de problemen komt. Elden Ring zit vol met die accenten, met als resultaat een krachtige en smaakvolle combinatie van vertrouwd en nieuw die aanvoelt als het werk van een meester-mixoloog. Ik denk dat het alle kans heeft om de beste game te zijn die FromSoftware ooit heeft gemaakt.
Ik heb alleen al bijna 10 uur in deze Closed Network Test gestoken, waarbij ik elk van de vijf startklassen heb doorlopen en ze op de proef heb gesteld, en ik heb nog steeds veel plezier. Als de volledige versie van Elden Ring blijft voldoen aan de kwaliteit van het open-wereldontwerp dat alleen in dit eerste gebied te vinden is, staat ons een heel speciale game te wachten in februari volgend jaar.
