Als je nog meer Valhalla wilt, is Dawn of Ragnarök perfect voor jou.
Assassin’s Creed Valhalla: Dawn of Ragnarök is de grootste uitbreiding in de geschiedenis van de serie. Ubisoft gebruikt het al maandenlang als marketing, en nu we het zelf hebben gespeeld, kunnen we gerust stellen dat de Franse uitgever niet loog. Het kostte ongeveer 33 uur om alles te voltooien dat Dawn of Ragnarok te bieden heeft, waaronder een lange verhaalcampagne, een aantal optionele activiteiten, nevenmissies en je gebruikelijke open wereldkaartmarkeringen, die leiden tot uitrusting en loot. Het is op zijn zachtst gezegd een dikke DLC.
Een snel overzicht om deze recensie op gang te brengen: Dawn of Ragnarök speelt zich bijna volledig af in de mythologische ‘droomwereld’ die de ruggengraat vormt van Valhalla’s overlevering. Je speelt als Odin terwijl je begint aan een wanhopige zoektocht om je zoon, Baldr, te redden uit de klauwen van vuurreuzen. Het is een verhaal dat bijna rechtstreeks uit de Noorse mythe is geplukt, met hier en daar wat creatieve accenten om ervoor te zorgen dat alles past in de verhalende blauwdruk van de game.
Het verhaal past heel goed in de bestaande mythologische neigingen van Valhalla, en voegt nog meer context toe aan Eivor’s voortdurende visioenen, terwijl Odin ook wordt uitgewerkt als een personage. De krijger-god, nu geobsedeerd door Ragnarök, het veronderstelde einde van alle werelden – moet een ongemakkelijke alliantie smeden met de dwergen van Svartalfheim, waar de uitbreiding zich afspeelt.
De dwergen, die hun land hebben veroverd door reuzen, verschuilen zich nu in schuilplaatsen in de bergen. Deze met goud bezaaide grotten fungeren als knooppunten voor Odin’s avonturen, met de campagne verspreid over drie regio’s in Svartalfheim. Net als het hoofdspel heeft elke regio zijn eigen plot, die uiteindelijk terugkomt in het overkoepelende verhaal. Het is allemaal redelijk goed verteld, hoewel je niet veel inspraak hebt in hoe de dingen verlopen. In tegenstelling tot Eivor is Odin een zeer gevestigde acteur in deze saga, en je hebt weinig andere keus dan toe te kijken hoe de Hoge de dwergen gebruikt en manipuleert om aan zijn of haar behoeften te voldoen.
Het is een beetje een verwrongen verhaal, alles verteld. Odin heeft een onderliggende waanzin die zijn of haar acties dwingend maakt, en het is onmiskenbaar interessant om te spelen als een personage dat door velen als een schurk wordt beschouwd.
Het verhaal is dus best vermakelijk, maar de gameplay zal je alleen boeien als je nog niet helemaal opgebrand bent door Valhalla’s merk van verkenning, actie en stealth. Hoewel Dawn of Ragnarök een prachtig ogende open wereld biedt, betekent het echt dat je er nog 30 uur mee bezig moet zijn. Ik wilde of verwachtte niet dat deze uitbreiding het regelboek zou verscheuren, maar een zekere mate van gameplay-innovatie zou een lange weg hebben afgelegd.
Waar we aan beginnen is dat Dawn of Ragnarök zich onder zijn fantastische huid heel veilig voelt. Afgezien van de toevoeging van tijdelijke krachten die helpen bij het doorkruisen, puzzelen en vechten, probeert de DLC nauwelijks af te wijken van wat het basisspel je al laat doen tijdens zijn enorme campagne.
De meeste van de nieuwe vuurreuzen, de Musphels, zijn bijvoorbeeld gewoon reskins van bestaande vijanden, behalve dat ze hun zwaarden, speren of knuppels in brand kunnen steken. Het enige nieuwe wapentype, de atgeir, is een effectief soort paalwapen dat leuk is om te gebruiken, maar het hergebruikt animaties van andere wapentypes, en dus voelt het kenmerkende mes van Odin lang niet zo uniek als het zou moeten. We zeggen niet dat de uitbreiding is binnengebeld of lui is, maar het heeft gewoon niet het voordeel dat je zou verwachten van zo’n grote DLC.
Met de twee vorige (en kleinere) uitbreidingen, Wrath of the Druids en The Siege of Paris, voelde het alsof de formule van Valhalla werd verfijnd, of op zijn minst in een iets andere vorm gegoten. Ondertussen voelt Dawn of Ragnarök aan als weer een flinke klodder baseline Walhalla. Nogmaals, niet per se een slechte zaak als je een geïnvesteerde fan bent van de kernervaring, maar er was hier zeker ruimte voor iets meer.
Maar goed, de loot is best goed (de nieuwe pantsersets zien er geweldig uit) en de DLC heeft een aantal verrassend genuanceerde eindbaasgevechten. Als je nog 30 uur Valhalla kunt verdragen, kun je niet echt fout gaan, zelfs als het prijskaartje op het eerste gezicht een beetje hoog lijkt.
