Assassin’s Creed Valhalla: The Siege of Paris is een geweldige uitbreiding met prachtige omgevingen om te verkennen.
Sinds de lancering lijkt het erop dat Ubisoft vastbesloten is de release van Assassin’s Creed Valhalla te ondersteunen met talloze bijgewerkte en toegevoegde missies. Na een korte pauze worden spelers die terugkeren naar het spel vaak begroet met optionele missies en meer manieren om te verkennen, maar de toegevoegde verhaalinhoud is waar het is. Assassin’s Creed Valhalla wordt getrakteerd op nieuwe regio’s die extra personages en functies introduceren. De nieuwste inhoud, Assassin’s Creed Valhalla: The Siege of Paris, zet deze aanpak voort door naar mijn mening een van de beste uitbreidingen van de serie tot nu toe te bieden.
Assassin’s Creed Valhalla: The Siege of Paris vindt dat Eivor Engeland opnieuw moet verlaten om een groeiende dreiging in Francia aan te pakken. Spelers zullen dan Sigfred ontmoeten, die een belegering van Parijs voorbereidt, maar Eivor zou graag zien dat dit geregeld wordt met zo min mogelijk bloedvergieten. Deze kant van Eivor laat karaktergroei zien in hun rol als leider. Spelers hebben keuzevrijheid over de aanpak door middel van dialoogkeuzes, maar onderhandelingen op tafel hebben is heel anders dan de strijdlustige Viking die we gewend zijn.
In deze nieuwe uitbreiding krijgen spelers verschillende opties over hoe ze situaties willen aanpakken. De keuzes zijn talrijk en dragen bij aan het belang van de uitkomst van specifieke opties. Het verkoopt echt het idee dat je een hand speelt in deze versie van de geschiedenis, en het werkt ongelooflijk goed. Elke interactie brengt de plot vooruit, of je nu in een primaire of zijmissie voortdurend nuttige informatie verkrijgt over deze regio en de mensen die erin wonen.
Francia is een prachtige omgeving om te verkennen. De ontwikkelaars creëerden deze keer een meer gecondenseerde regio, maar omvatten veel steden en dorpen om te verkennen, samen met uitgestrekte landelijke velden om te bewonderen. Het is niet te vergelijken met de vorige uitbreiding, Wrath of the Druids, in termen van algehele inhoud, omdat de omgevingen echt passen bij de toon van de setting. De plaag van ratten en verbrande dorpen kan verspreid worden gevonden terwijl sommige koninkrijken bloeien met prachtige architectuur en villa’s.
Wat indrukwekkend is aan deze uitbreiding is het gevoel voor schaal. Veel van de missies geven je de mogelijkheid om ondergronds te gaan. Toch zijn er veel tunnels die ook naar schatten en bronnen leiden. Verkenning is bijna overweldigend met optionele taken die niet vereist zijn. Dit sluit ook aan bij een aantal extra ondergrondse puzzels die de Assassin’s Creed-serie kenmerken. Ik zal echter zeggen dat Eivor niet zo wendbaar is als de vorige personages, maar ik denk dat het prima toevoegingen zijn om wat tijd in te steken voor kwaliteitsapparatuur.
Een van de meest opvallende kenmerken van de uitbreiding zijn de infiltratiemissies, waarbij je verschillende opties hebt over hoe je een moord wilt aanpakken. Ik heb meerdere manieren geprobeerd, waaronder gewoon met zwaarden zwaaien, en elk pad dat je neemt is leuk. Ik zal zeggen dat het verzamelen van informatie over de situatie betere filmbeelden biedt, maar ik kan zien hoe sommige mensen gewoon hun vaardigheden willen verbeteren. Deze missies zijn gekoppeld aan de hoofdzoektocht en voegen die laag van verkenning in detectivestijl toe die te vinden is in Wrath of the Druids, maar weegt niet te zwaar op elementen zoals het volgen van tracks.
Een toegevoegde vijand zijn ratten die je geduld op de proef stellen terwijl je met je wapen zwaait om te voorkomen dat je door ze wordt verslonden. Met een verkrijgbare vaardigheid kun je ze echter oproepen naar vijanden die ik ten zeerste aanbeveel. Verder zijn er extra Rebel Missions beschikbaar die spelers zeggenschap geven over de ontwikkeling van het kamp. Deze missies vinden rebellen aan je zijde terwijl je vijandelijk gebied bestormt om items op te halen of een post over te nemen. De munten die van de missies worden ontvangen, kunnen vervolgens in het kamp worden geïnvesteerd om de rebellen te financieren en de kansen op succes in de strijd te vergroten.
Hoe vermakelijk deze uitbreiding ook is, ik kwam nog steeds AI-bugs tegen tijdens het spelen. In een ervaring als deze verwijdert het je echt uit de actie omdat je je best doet om willekeurige vijandelijke acties aan te pakken. Ik geloof dat de aanwezige bugs degene zijn die ik sinds het basisspel heb gezien. Gelukkig hebben ze de gameplay niet al te veel beïnvloed, maar ze zijn aanwezig.
