Call of Duty is al jarenlang een vaste waarde in de game-industrie, met elk jaar een nieuwe titel die trouw blijft aan het vertrouwde recept.
Dit is tegelijkertijd de kracht en de valkuil van de serie: terwijl fans precies weten wat ze kunnen verwachten, blijft de roep om vernieuwing luider klinken. Met Black Ops 6 probeert de franchise echter een balans te vinden tussen traditie en innovatie. Lukt het om de serie nieuw leven in te blazen, of is dit gewoon meer van hetzelfde?
De kern van Black Ops 6 blijft onmiskenbaar Call of Duty. De gameplay is strak, de animaties vloeiend, en de visuele presentatie blinkt uit – vooral dankzij de indrukwekkende lichtreflecties en details in omgevingen. Maar waar deze titel echt mee uitpakt, is de toevoeging van het nieuwe Omnimovement-systeem. Deze mechaniek geeft spelers meer bewegingsvrijheid in intense situaties, zoals achteruit schieten terwijl je een duik naar voren maakt. Hoewel deze feature niet altijd essentieel voelt, voegt het wel een dynamisch element toe aan de bekende formule.
De singleplayer-campagne is verrassend veelzijdig en boeiender dan we in jaren hebben gezien. In een verhaal dat zich afspeelt tegen de achtergrond van de Golf-oorlog, neemt Black Ops 6 je mee naar diverse scenario’s – van een overval op een casino tot infiltraties op diplomatieke evenementen. De campagne schuwt controversiële thema’s, maar de verschillende verhaallijnen en missies bieden genoeg afwisseling om je geboeid te houden.
Interessant is ook de introductie van dialogen waarin je keuzes kunt maken, wat je personage net wat meer diepgang geeft. Het is zeker geen RPG, maar het laat zien dat Treyarch en Raven Software proberen om de singleplayer-ervaring naar een hoger niveau te tillen.
De multiplayer biedt precies wat je ervan verwacht: snelle, adrenalinevolle matches met een mix van klassieke en tactische modi. Denk aan oude bekenden zoals Team Deathmatch en Domination, naast het uitgebreide Gunsmith-systeem waarmee je je wapens volledig kunt aanpassen. Hoewel er weinig écht baanbrekende toevoegingen zijn, blijft de gameplay verslavend en toegankelijk.
De nieuwe bewegingstechnieken uit Omnimovement voegen ook hier een frisse laag toe, maar voelen niet altijd even noodzakelijk. Het lijkt meer een leuk experiment dan een gamechanger.
Zombiemodus is terug en keert terug naar zijn roots: golven van ondoden die steeds moeilijker te verslaan zijn. De maps zijn beperkt tot twee grote speelvelden bij de release, maar zitten vol geheimen en unlockables. De Omnimovement-mechaniek komt hier verrassend goed van pas, waardoor je acrobatische ontsnappingsacties kunt uitvoeren te midden van de chaos. Het ontbreken van slow-motion voelt als een gemiste kans, maar doet niets af aan de pret.
Helaas kampt Black Ops 6 met enkele bekende ergernissen. De installatie is absurd groot, met een bestandsgrootte van bijna 300 GB, en het menu blijft een chaotisch doolhof vol reclames en onnodige tussenstappen. Bovendien kunnen updates je midden in een missie uit het spel gooien, wat een flinke domper zet op de anders meeslepende ervaring. Deze problemen lijken meer een symptoom van Activision’s bredere strategie dan van de game zelf, maar dat maakt het niet minder storend.
