Vessel of Hatred tilt Diablo 4 naar het hoogste niveau.
In iets meer dan een jaar sinds de oorspronkelijke release heeft Diablo 4 een indrukwekkende transformatie ondergaan. Wat begon als een degelijke actie-RPG, is uitgegroeid tot een van de beste in het genre. Blizzard heeft alle kritiekpunten van spelers aangepakt en verbeterd. Elke kerker en elk stukje loot is opnieuw ontworpen om beter aan te sluiten op wat spelers willen van een spel waarin je eindeloos demonen neerhakt. Met de eerste uitbreiding, Vessel of Hatred, markeert Diablo 4 het einde van deze post-lancering renovatie en luidt het een spannende toekomst in voor de franchise.
De uitbreiding Vessel of Hatred introduceert een Diablo 4 dat niet langer vastzit in zijn somberheid. Waar de basisgame soms bijna parodisch donker was na de kritiek dat Diablo 3 te cartoonachtig was, vindt de uitbreiding een nieuw evenwicht. Het verhaal wordt niet meer overdreven zwaar, maar blijft serieus, met voldoende ruimte voor humor en menselijkheid.
Deze verschuiving is zichtbaar in de campagne van Vessel of Hatred, waarin Neyrelle, het jonge meisje uit de hoofdgame, de demon Mephisto met zich meedraagt. Je personage, de Wanderer, reist haar achterna naar Nahantu, een junglegebied in het zuiden van de wereldkaart. Opvallend is dat je personage in deze uitbreiding veel meer te zeggen heeft dan in de oorspronkelijke campagne, en het verhaal krijgt meer diepgang door de gesprekken tussen de personages. Hoewel de campagne korter is—ongeveer 12 uur—voelt deze vol, met reflectieve, emotionele momenten die het verhaal verlevendigen.
De uitbreiding weet menselijke relaties te integreren zonder afbreuk te doen aan de duistere ondertoon van Diablo. Je ziet je held zorgen voor vrienden in cutscenes, terwijl je ondertussen op brute wijze talloze demonen afslacht. Deze balans tussen menselijkheid en horror zorgt voor een verrassend motiverend verhaal. Voor het eerst in de serie zie je een hoofdpersonage dat steun biedt aan zijn vrienden, wat een nieuwe laag van compassie toevoegt aan de wereld van Sanctuary.
Naast de focus op relaties in het verhaal, introduceert Vessel of Hatred mercenaries—huurlingen—die terugkeren uit Diablo 2 en 3. Deze groep verbannen buitenbeentjes kunnen je helpen in gevechten, en bieden nieuwe mogelijkheden om je personage te versterken. Zo kun je een metgezel als Varyana kiezen voor een snelheidsboost of Raheir inschakelen voor een passieve schadevermindering. Deze huurlingen voegen meer diepgang toe aan het bouwen van je personage en bieden ook een aangenaam vleugje humor met hun dialoog.
Het is een mooie afwisseling van de gruwelen in de jungle van Nahantu, waar teer en tentakelachtige monsters de sfeer bepalen. De eindbazen in Vessel of Hatred zijn creatiever en veeleisender dan die in het basisspel. Een van de eindbazen deed me zelfs denken aan Elden Ring, met een groots gevecht in meerdere fasen waarin ontwijkingsmanoeuvres cruciaal zijn.
De introductie van de spiritborn-klasse tilt de gevechten in Diablo 4 naar een nieuw niveau. Deze krijgers uit de spirituele wereld combineren vechtkunsten met de bovennatuurlijke krachten van hun goden. Elk dier vertegenwoordigt een ander element, vergelijkbaar met de spreuken van tovenaars, maar de skill tree moedigt je aan om verschillende elementen te combineren. Mijn favoriet was een build waarbij ik met elektrische arendsveren vijanden kon bestoken, en ze kon verbranden met een vurige jaguar-aanval.
De snelheid en intensiteit van de spiritborn benadrukt hoe verfijnd het gevechtssysteem van Diablo 4 is geworden. In tegenstelling tot andere actie-RPG’s die vaak aanvoelen alsof je met een natte spons over een aanrecht glijdt, is elk gevecht in Diablo 4 voelbaar en krachtig. Vessel of Hatred maakt dit gevoel alleen maar sterker.
Een van de grootste veranderingen die Vessel of Hatred met zich meebrengt, is een herziening van het progressiesysteem. Het pad van level 1 naar 60 is korter, maar gevuld met spannende loot en uitdagende gevechten. De legendarische items die je verzamelt, hebben een directe invloed op hoe je je personage bouwt. De focus ligt op het afstemmen van je uitrusting op je speelstijl, waarbij je constant afwegingen maakt tussen aanvalskracht en overleving.
Een uniek helmstuk dat ik vond, versnelde mijn aanvallen, maar verminderde mijn verdediging. Dit dwong me om mijn skill tree aan te passen en een betere balans te vinden tussen schade en overleven. Deze voortdurende iteratie in builds is wat Diablo 4 zo boeiend maakt en de uitbreiding biedt nog meer mogelijkheden met slim ontworpen uitrusting die nieuwe strategieën vereist.
