Evil West richt zich vooral op het plezier van de game. En het werkt!
Evil West voelt aan als een game uit een ander tijdperk. Modern spelontwerp is een oase geworden van grote triple-A-spellen die je open werelden, side-quests en wekelijkse uitdagingen opdringen in een poging om van je hobby, gamen, een parttime baan te maken. Evil West is vrij van die boeien, het is een nostalgische herinnering aan de schaal en reikwijdte waar games vroeger op schoten.
Dit is een spel met lineaire levels, verborgen verzamelobjecten, gevechtsarena’s en geen battle pass. Als ik smachtend praat over het willen van kleinere games gemaakt door minder mensen met minder realistische graphics als een ontsnapping aan de vermoeidheid van modern gamen, is Evil West het soort spel dat in me opkomt. Verwar kleine reikwijdte en beperkte schaal echter niet met een gebrek aan verbeeldingskracht. Evil West zit boordevol oubollige en ongelooflijk vertederende stijl, die zelden wordt gezien buiten Japanse actiegames en de marges van notitieboekjes op de middelbare school.
Evil West speelt zich af in een alternatieve geschiedenis Amerika op het hoogtepunt van het Wilde Westen, waar de Amerikaanse grens en het land daarbuiten worden geconfronteerd met een constante vampirische dreiging. Gelukkig fungeert het Rentier Institute als een geheim genootschap van vampierjagers onder contract van de Amerikaanse regering om deze duistere bedreigingen aan te pakken, en hoofdrolspeler en instituutserfgenaam Jesse Rentier is toevallig een van hun beste veldwerkers. Er is een overweldigende mix van gotische fantasie, door Tesla geïnspireerde steampunk en esthetiek uit de jaren 1900 die constant met elkaar botsen in Evil West, maar het is een wild brouwsel dat helemaal werkt.
Monsterontwerpen zijn ook verfrissend uniek. Je vecht niet alleen tegen doorsnee verhulde Dracula’s, de bedreigingen in Evil West zijn grotesk en onmenselijk, en al snel wordt duidelijk dat er iets veel duisterders is dan alleen vampiers die op de loer liggen in de schaduwen van dit alternatieve Amerika. Sommige vijanden zijn haarloze, vlezige vampierbeesten, terwijl anderen slobberende bijenkorven van slijk of vliegende, projectielspuwende vleesfeeën zijn. Bazen zitten ook vol met visuele variatie, soms komen ze aan als tweeënhalve meter lange vampirische titanen en andere keren nemen ze de vorm aan van kolossale wormbeesten.
Het is jammer dat de omgevingskunst deze wilde wezens niet altijd recht doet. Evil West legt het dik op met omgevingsverlichting en donkere schaduwen, wat leidt tot niveaus met woedend vuur of demonische rode aura’s die nauwelijks te ontcijferen zijn omdat het hele scherm is aangekoekt fluorescerend rood en pikzwart. In één gevechtsarena had ik zelfs moeite om mijn doelen van de achtergrond te onderscheiden met hoe rood en zwart het hele podium was bespat.
Als de omgeving echter goed zichtbaar is, is het een genot om met deze beesten te vechten. Evil West is een vlezige, met bloed gevulde brawler die niet veel verschilt van de moderne God of War-games. De kern van je arsenaal is een supercharged handschoen die in staat is tot zware aanvallen, flitsende verdovingscombo’s, mid-air draagraketten en meer. Je hebt ook een aantal korteafstandswapens om op te vertrouwen, van een boomstick en een betrouwbare revolver tot wat meer basisafstandswapens zoals een jachtgeweer en zelfs een vlammenwerper.
Elk wapen is gekoppeld aan een andere knop op de controller of toetsenbord, het is hierdoor makkelijk om vette combo’s uit te voeren: een vijand in de lucht op te hangen met revolverschoten, en dan om te draaien en in het vizier te richten van je geweer in één vloeiende beweging. Er is in Evil West geen vloeiend ballet van gevechtscombo’s dat wedijvert met games als Bayonetta 3, maar de verscheidenheid aan tools die je tot je beschikking hebt en de manier waarop elke vijand vaak een specifieke zwakte heeft die het waard is om te richten, zorgt ervoor dat gevechten nooit oud worden.
Naast het ontdekken van nieuwe wapens terwijl je door de tientallen uren van de campagne van Evil West vordert, geef je valuta uit aan wapenupgrades en extra punten in een vaardigheidsboom. Als ik naar een vaardigheidsboom kijk in een actiegame, vervult me meestal een gevoel van overweldigende angst, maar de upgradeboom in Evil West is eenvoudig genoeg om niet overweldigend te voelen, en zit boordevol upgrades die aanvoelen als zinvolle veranderingen in plaats van minuscule statistische veranderingen. Je kunt je revolverkogels veranderen in afketsende energiestoten, of je elektrische batterijen omzetten in gezondheidsfanaten. Door de hoeken en gaten van elke fase te verkennen, kun je wat bonusgeld of lore-items vinden, maar je zult ook unieke schatkisten vinden die je extra voordelen geven – vreemd genoeg moet je nog steeds een punt uitgeven om deze nieuw gevonden te ontgrendelen voordelen,
Er zijn tekortkomingen met Evil West, maar het is moeilijk om ze voorrang te geven boven het plezier van het slopen van vampiers met een gigantische bliksemhandschoen. Natuurlijk, de voice-acting in de game is behoorlijk slecht. Geen enkel personage klinkt zoals je zou verwachten, en bijna niemand leunt in de camp-cheesiness van de wereld en het verhaal zit vol met matige momenten, maar dan probeert Evil West niet een geestverruimend verhalend fantasieverhaal te leveren. Het is een game over steampunk-cowboys die gigantische vampiers doodslaan. Met als resultaat een old-school avonturengame die aanvoelt als een verademing in vergelijking met grotere, duurdere games.
