Guilty Gear -Strive- is een geweldig vechtspel, visueel verbluffend en ongelooflijk leuk om te spelen.
Arc System Works is het afgelopen decennium een van de meest spraakmakende ontwikkelaars in het genre van vechtgames geworden en heeft in een regelmatig tempo nieuwe games en enorme uitbreidingen naar eerdere titels gepompt. Hoewel veel van de nieuwste releases van de studio een hype hebben opgeleverd en fanbases hebben opgebouwd, is Guilty Gear -Strive- by far de meest spraakmakende titel van het team.
Als het nieuwste deel in een van de meest iconische vechtgame-franchises ooit, een franchise die sinds 2014 geen nieuwe nieuw deel heeft gezien, heeft Strive grote wensen te vervullen en veel fans om tevreden te stellen. Sinds de aankondiging is het echter duidelijk dat Arc System Works van plan is grote veranderingen aan te brengen in het DNA van Guilty Gear, deels om nieuwkomers te helpen zich thuis te voelen bij de doorgaans overweldigende en mechanisch zware jager. Dus, slaagt Guilty Gear -Strive- erin om trouw te blijven aan de roots van de franchise en tegelijkertijd een gestroomlijnde ervaring te bieden voor nieuwkomers om te omarmen?
De visuele stijl van Guilty Gear -Strive- weet de overweldigende coole factor waar de serie bekend om staat te behouden. De game gaat verder dan de faux 2D-look van Guilty Gear Xrd en omarmt 3D-ruimten en verbeterde visuele effecten, terwijl de scherpe anime-esthetiek die Xrd naar de serie bracht, behouden blijft. Guilty Gear-hoofdrolspeler Sol Badguy is nog steeds een gebeiteld stuk vlees met verbluffend haar, maar de details over het personagemodel en de verlichting van de gamewereld geven een hernieuwd gevoel van ontzag als je hem het scherm ziet bezetten.
Er zit net zoveel flair in de gevechten. Tegenaanvallen zorgen voor schermvertragende zoom-in-effecten en schermhoekaanvallen zullen een momentum veroorzakende glassplinter veroorzaken die je tegenstander naar een nieuw gebied van de omgeving laat vliegen. Het is gemakkelijk over het hoofd te zien als je verwikkeld bent in de snelle gevechten van Guilty Gear -Strive-, maar als je de game in actie ziet als toeschouwer, is het een van de meest levendige en visueel explosieve vechtgames op de markt.
Dat explosieve gevoel van momentum en vloeibaarheid dat de bijgewerkte beelden bieden, vertaalt zich ook naar het gevoel van een gevecht. Er is meer gewicht aan Guilty Gear -Strive-, maar tegelijkertijd zorgt de krapte van de schermruimte ervoor dat het bijna sneller aanvoelt dan Xrd. Personages nemen meer ruimte in beslag op het scherm, maar dit leidt niet tot het langzamere tempo van iets als Street Fighter IV. Elke aanval en actie heeft een gevoel van explosiviteit, en zelfs matchups met iets langzamere personages zoals Potemkin of Giovanna bevatten zelden een saai moment. Het is moeilijk om een idee te krijgen van de uiteindelijke balans van de selectie, maar bijna elk personage voelt alsof ze solide bruikbaar zijn. Nieuwkomer Giovanna heeft een aantal schokkende aanvallen op korte afstand die haar een uitdaging maken om te gebruiken tegen zoners zoals Zato-1,
Het aanbod voor één speler dat beschikbaar is in Guilty Gear -Strive- is niet overweldigend, maar elk heeft nog steeds veel unieke charme. De verhaalmodus speelt meer als een uitgebreide CG-film dan een verheerlijkte arcade-modus – er zitten zelfs geen gevechten in. De vorige verhaalmodi in Guilty Gear Xrd en Revelator waren goedkope anime-achtige affaires vol fantastische wereldopbouw en soms gekke personage-interacties. Strive wil echter zo graag een Hollywood-actiefilm zijn.
Ongeacht je gehechtheid aan Guilty Gear, je hebt waarschijnlijk geen idee hoe de absurde overleveringen van de serie in elkaar passen, laat staan dit overtuigende White House Down-hoofdstuk. De GG World-modus, een interactief Pepe Silvia-stroomschema van karakterrelaties en verhaalgebeurtenissen die de hele serie overspant, helpt je om de meer obscure elementen van het verhaal te leren kennen en het kan in de rest van de Strive-verhaalmodus een rol gaan spelen.
Spice up the Arcade is een verrassend tag-team-systeem. Versla de tegenstander van fase 1 in Arcade, en ze komen terug tijdens fase 8 om met je op het scherm te vechten tegen de supergepolijste tegenstander van die sectie. De tag-teamsecties in Strive zijn enkele van de meest overweldigend ongelooflijke en krankzinnige ervaringen die ik heb gehad in een vechtgame. Het is leuk, snel, flitsend, gek, en ik wil er meer van.
De nieuwe online lobby’s voor Strive zien er echter anders uit. Arc System Works heeft de schattige en dikke chibi-personages van hun vorige lobbysystemen verlaten en gekozen voor een zijwaarts scrollende, gepixelde esthetiek die het verst verwijderd is van de coole Guilty Gear-visuals.
Gelukkig is het navigeren door deze ruimtes om daadwerkelijk een tegenstander te vinden niet zo’n lastig. Je kunt gewoon naar een vechtstation lopen en wachten tot een tegenstander zich daar bij je voegt. De game maakt gebruik van een Floor-systeem waarbij je automatisch wordt aangewezen en verplaatst naar een van de 10 verdiepingen, waarbij de vaardigheid van de spelers die elke verdieping bezetten, moet toenemen naarmate je verder omhoog gaat. Je mag niet naar verdiepingen onder je gaan, tenzij je vaardigheidsclassificatie daalt, maar spelers met een lage verdieping kunnen ervoor kiezen om naar een hogere verdieping te gaan wanneer ze maar willen.
Het is een interessant systeem dat helpt bij het verlichten van het veelvoorkomende vechtspelprobleem van nieuwkomers die voor de haaien worden gegooid, maar het voegt ook nog een extra complicatie toe aan de taak om iemand te vinden om te vechten. Ik heb ook meer dan een paar keer gehad dat ik een wedstrijd rende en voor een rematch wilde gaan, alleen voor de game om me naar een nieuwe verdieping te dwingen voordat ik de kans kreeg. Het helpt ook niet dat er helaas nog steeds netwerkproblemen zijn in de volledige release van Strive.
