Horizon Forbidden West: Burning Shores levert een fantastische post-game contentuitbreiding voor degenen die meer avonturen willen beleven met Aloy.
Horizon Forbidden West was veruit een van de beste games van vorig jaar , maar in december voelde het enorm over het hoofd gezien vanwege het duizelingwekkende werk dat FromSoft deed met Elden Ring , en die andere kleine titel met een grote Griekse kerel met een baard . Hoewel het misschien niet alle aandacht van vorig jaar heeft gekregen, was het zonder twijfel een van de technisch meest verantwoorde videogames die ik heb gespeeld, zowel qua beeld als qua gameplay, om nog maar te zwijgen van een verhaal dat vaker wel dan niet bewaard bleef. me geboeid tot het einde. Horizon Forbidden West: Burning Shores is net zo plezierig, zij het een beetje vertrouwd, en bereikt meestal de hoogten van de fundamenten waarop het is gebouwd.
Na het einde van Forbidden West wordt Aloy door Sylens opgeroepen om een dertiende Zenith in de Burning Shores, voorheen bekend als Los Angeles, te onderzoeken. En zomaar, je vliegt op de rug van je Sunwing en gaat richting LA, of BS, om die Zenith te vinden die Walter Londra heet (uitstekend ingesproken en geacteerd door Sam Witwer). Bij aankomst lijkt het er echter op dat dit geen gemakkelijke trektocht zal worden, en binnen enkele minuten na de landing word je meteen weer in het gevecht gegooid.
Het kostte me een tijdje om mezelf weer vertrouwd te maken met de besturing in Horizon Forbidden West: Burning Shores. Omdat ik zo’n variatie had in hoe je de machines neerhaalde, kon ik me niet herinneren wat wat deed. Zelfs nadat ik ze had afgeslagen en verkend, zou ik verdomd zijn als ik me kon herinneren hoe ik moest glijden. Er is geen gemakkelijke manier om je erin te krijgen, en machines zijn meedogenloos, vooral de nieuwe Bilegut: een enorme padachtige machine die opspringt en probeert je te verpletteren, maar ook zuur en god weet wat in jouw richting spuugt. Maar na een tijdje zat ik weer in de flow, en er zijn momenten dat je een adempauze krijgt, namelijk op de skiff waar je in kunt rondreizen.
Je kunt ook een andere nieuwe machine, de Waterwing genaamd, gebruiken om korte tijd onder water te duiken, maar veel van de gameplay blijft hetzelfde. Geisers kunnen worden gebruikt om nog een tijdje op je zweefvliegtuig te blijven, en er is een nieuw railgun gauntlet-wapen, maar uiteindelijk zul je dezelfde vaardigheden gebruiken als in Forbidden West. Dat is echter geen kritiek. De gevechten waren uitstekend in het basisspel en Burning Shores zet de traditie voort van geweldige gevechten waarmee je creatief kunt zijn met hoe je machines uitschakelt. Hoe meedogenloos sommige gevechten ook zijn, je voelt je nooit uit je diepte, en het is iets dat Guerrilla heeft volgehouden voor de DLC.
Horizon Forbidden West: Burning Shores is prachtig. De overwoekerde en vervallen gebouwen slagen erin een eeuwenoude schoonheid te behouden. De oranje luchten, de glinsterende oceanen, het Hollywood-teken dat op de achtergrond opdoemt. Niets aan het ontwerp is met halve maatregelen gedaan, en ik aanbad elke minuut die ik doorbracht in het centrum van de verbluffende en extravagante landschappen. De lava die van bergen naar beneden stroomt en de natuurlijke bewegingen van machines brengen de wereld weer tot leven, en elke keer als ik op mijn Sunwing reed, staarde ik vol ontzag hoe goed alles eruit ziet.
Hoewel niet bijzonder lang, culmineert Burning Shores in een van de grootste eindbaasgevechten die er bestaan, althans qua omvang. Het kan soms frustrerend zijn (om redenen die ik niet zal verpesten), maar het valt niet te ontkennen dat dit het grootste gevecht is dat je ooit zult hebben. Seyka is ook een geweldige toevoeging aan de DLC, waardoor Aloy iemand heeft om mee te praten en te begrijpen, waardoor ze haar behoefte verlicht om constant tegen zichzelf te praten elke keer dat je iets oppakt of door de omgeving dwaalt. Een deel van het verhaal voelt een beetje gehaast aan, maar hopelijk zien we Seyka op een dag weer.
Horizon Forbidden West: Burning Shores biedt een soortgelijke ervaring in gameplay, dus als je het basisspel leuk vond, zul je hier veel plezier aan beleven. Alle kleine toevoegingen zijn merkbaar, of je nu ballista’s gebruikt om over onbereikbaar terrein te reizen, tegen nieuwe machines vecht of onder water duikt op de rug van een Waterwing. Het wiel wordt niet opnieuw uitgevonden, maar dat hoeft ook niet. Seyka is een uitstekend personage en het was leuk om haar te zien groeien naarmate het spel vorderde. Als je Aloy mist en de PS5 in al zijn glorie wilt zien, is Burning Shores een solide uitbreiding van een toch al geweldige game.
