Immortals Fenyx Rising – A New God is een goede eerste DLC voor de nieuwe game van Ubisoft Quebec.
Immortals: Fenyx Rising werd eind 2020 uitgebracht. Vele prezen het open-wereldontwerp en verrassend leuke puzzels, terwijl er kritiek was op de repetitieve gameplay en het middelmatige questsysteem. Terwijl korte puzzels ervoor zorgden dat die systemen echt konden schitteren, voelt Immortals: Fenyx Rising – A New God net iets te klein om te profiteren van de grootste sterke punten van Immortals .
Ik ga hier zoveel mogelijk spoilers vermijden, maar de aard van de DLC zal delen van het basisspel zelf spoilen. Als je erover denkt om deze DLC aan te schaffen, maar de game nog niet hebt uitgespeeld, raad ik je aan dat te doen. In A New God speel je als Fenyx nadat je toegang hebt gekregen tot Olympus. Dit gezegd hebbende, vind jij (en een paar anderen) dat je meer verdient door een plekje te verdienen in de binnenste cirkel van het Pantheon. Om dit te doen, moet je uitdagingen voor elke hoofdgod voltooien en hun zegen verdienen.
Deze DLC legt de nadruk op het oplossen van puzzels, waarvan ieder zijn voor- en nadelen heeft. Het is belangrijk op te merken dat de meeste puzzels die het basisspel vormen, niet-lineaire manieren hebben om ze op te lossen. Hoewel er beoogde paden en consequenties van die paden zijn, kun je de mechanics op creatieve en unieke manieren een beetje buigen. Dit is duidelijk een inspiratie van The Legend of Zelda: Breath of the Wild. Als je de mechanics echt onder de knie krijgt, kun je ze echt manipuleren om te doen wat je leuk vindt. A New God is een veel meer gestructureerde, lineaire ervaring dan het basisspel en dit komt op soms sterk tot uiting.
Je kunt af en toe vastlopen tijdens het puzzelen als je het verkeerde pad ingaat of te vroeg ergens heen gaat. Dit zou meestal niet zo’n groot probleem zijn voor een game die die interne logica opzet, maar A New God haalt dat tapijt onder je vandaan waar het basisspel je op voorbereidde. Je besteedt 20 tot 40 uur in Immortals aan het uitzoeken van puzzels op niet-conventionele manieren, alleen voor A New God om nogal beperkt te worden in zijn visie.
Dit is natuurlijk niet allemaal slecht. De DLC heeft veel momenten die op een leuke manier schitteren. Veel van de puzzels zijn interessant en een beetje ingewikkelder dan je zou denken. Het leert je om je capaciteiten op interessante manieren te gebruiken. Bij een bepaalde reeks puzzels moet je met de hamer van Hephaistos slaan om ballen naar een ander gebied te laten vliegen. Het voelt bijna als een potje golf, wat leuker is dan het klinkt.
Een nieuwe God heeft zeker een gevoel van plezier in het hart. Vliegen boven de wolken, ballen in gebieden en dozen aan de hemel slaan, het oogt geweldig. Het probleem is dat puzzels een one-size-fit-all-benadering hebben die alleen wordt geholpen door het nieuwe vaardigheidssysteem. Als je Olympus betreedt, krijg je een pegasus met een enorm uithoudingsvermogen en worden al je statistieken op een hoog niveau gehouden. Het gevoel van vooruitgang is er nog steeds terwijl je je uitrusting verder upgradet, maar het gebruik ervan valt niet erg op, waardoor het bijna overbodig aanvoelt. Met het basisspel van Immortals: Fenyx Rising, je zou het functioneel kunnen afmaken zonder je personage te maximaliseren, maar er is enige vooruitgang nodig om er het meeste uit te halen. Je mag geloven dat je progressie niet vaststaat. Het is een strakkere ervaring die enkele van de beste onderdelen laat gaan in ruil voor een veel bewustere ontwerpfilosofie.
Dat wil niet zeggen dat er geen upgradepad bestaat, maar het is deze keer meer uitgekleed. Er is een vrij kleine wereld om je een weg te banen en doorgaande arena’s en gebieden om uitdagingen en speurtochten te voltooien. De wereld is veel groter dan het in eerste instantie lijkt, maar die wereld is er puur om je uit te dagen. Je zult waarschijnlijk niet veel buiten de gebaande paden gaan. Er zijn upgrades te verkrijgen als je dat doet, maar het grootste deel van de uitdaging hier is mentaal en niet fysiek. Upgraden voelt als het completerende pad, niet per se het gemiddelde. Dit wordt weerspiegeld in de hele DLC.
Uiteindelijk wordt de manier waarop je deze DLC ziet grotendeels bepaald door de delen die je leuk vond aan Immortals. Als je van de gevechten en puzzels hield, maar je niet druk maakte over die open wereld, als je het verhaal leuk vond maar het resourcebeheer niet leuk vond, als je genoten van de meer lineaire delen, dan is dit de DLC waarop je hebt gewacht. Als je een mix van die twee dingen leuk vond (zoals ikzelf), dan zal dit waarschijnlijk een behoorlijke, maar teleurstellende terugkeer zijn naar een wereld met veel belofte.
