Kirby en de Vergeten Wereld is een absoluut genot om te spelen.
Het is eindelijk zover. Ter ere van 30 hele jaren van 2D- en 2.5D-avonturen is Kirby’s eerste echte volledig driedimensionale hoofdlijn-escapade nu gearriveerd en, zolang je precies weet wat je kunt verwachten van de kleine roze bal, het is een absoluut genot. Kirby en de Vergeten Wereld is 100% gericht op jongere gamers, het is niet bijzonder uitdagend, het laat je niet achter je hoofd krabben over puzzels of je haren uittrekken over lastige bazen, maar wat hier is, is nog steeds enorm vertederend en zeer herspeelbaar spul, zelfs voor degenen onder ons die misschien iets ouder zijn (en dit schrijver altijd iets ouder is) dan de doelgroep.
Er is hier geen volledig bestuurbare open-wereldcamera, de paden door de levels zijn precies zo omlijst en onthuld, en dit is een ontwerpbeslissing waar Kirby en de Vergeten Wereld resoluut aan vasthoudt voor de duur ervan, en biedt heerlijke kleine speelplekken die je veroorloven een redelijke hoeveelheid vrijheid binnen hun grenzen, terwijl ze goed werk leveren door gemakkelijke, luchtige gevechten te combineren met verslavende geheime jacht en een handvol hilarische nieuwe gimmicks om te voorkomen dat dingen oud worden. Dit is niet de grote open wereld 3D-ravotten die sommigen misschien hadden verwacht, en dat is absoluut prima.
Waddle Dees, Kirby’s kleine maatjes, zijn gevangen genomen door een schul en vastgezet in kooien die overal in de Vergeten Wereld verborgen zijn, een land waar je nu moet springen, glijden, motorboot, achtbaan en een blikjesautomaat om al je in gevaar verkerende vrienden te redden terwijl je een recht koninklijk doen uitdeelt aan de uitgebreide lijst van bazen terwijl je gaat.
Maar het is niet allemaal mishandeling van slechteriken. In feite gaat het grootste deel van de actie hier over verkenning – over het doorzoeken van alle hoeken en gaten van je omgeving om zoveel mogelijk Waddle Dees op te sporen. Je hebt er zelfs een vast aantal nodig om de laatste fase van elke wereld te ontgrendelen en door te gaan naar het volgende gebied. Elk niveau wordt geleverd met een setlist van vijf missies in dit opzicht, waarbij elke voltooide missie je een extra Waddle Dee of twee oplevert om die laatste grote baas te openen. Het zijn allemaal vrij eenvoudige dingen: maak het podium vrij, red alle Waddle Dees, eet een bepaald aantal donuts, versla een baas met een bepaald type wapen, vernietig zandsculpturen van dieren enzovoort.
Er is ook meer uitdaging in de zijmissies van de game; extra gebieden die zich in elke themawereld openen naarmate je vordert, kleine scheurtjes in de ruimte/tijd-stof die je naar allerlei minigames zuigen om je moed te testen en je upgradematerialen en munten te geven. Je zult merken dat je bommen op bewegende platforms gooit om schakelaars te raken, draaiende chakrams gebruikt om muntstukken uit andere spike-vallen te pakken, schaatsen over bewegende platforms en nog veel meer. Het is in deze zijmissies dat spelers die wat meer willen kauwen, het meest tevreden zullen zijn, aangezien het behalen en/of verbeteren van de tijdrecords voor elke cursus hier eigenlijk best moeilijk is. Je hoeft geen vaste tijd te halen om de missie te halen of iets dergelijks.
Wat betreft de gevechten van het spel, het is ook niet op een laag pitje gelaten. Er zijn tal van soorten vijanden om mee om te gaan in de verschillende werelden en elk level biedt je de mogelijkheid om met al je kopieervaardigheden te werken, waardoor het geheel een mooi vrij vloeiend, experimenteel gevoel krijgt. Kopieervaardigheden kunnen nu ook worden geüpgraded met behulp van krachtstenen die je van die zijmissies kunt pakken, een leuke touch die je basisvaardigheden voor vuur en zwaarden bijvoorbeeld versterkt door verschillende niveaus die gaan van je standaard veenzwaard of vuuraanval om hete stromen drakenlava op te blazen en gigantische zwaardvarianten te hanteren die korte metten kunnen maken met de grootste slechteriken. Het is klassieke over-the-top Kirby, en het wordt weerspiegeld in een campagne die begint met de gebruikelijke bossen,
Tussen de missies door keer je terug naar Waddle Dee Town, het luchtige kleine hubgebied van de game, dat langzaam wordt herbouwd en ingericht met allerlei faciliteiten en omleidingen terwijl je Waddle Dees uit de gevarenzone redt. Je begint met alleen een bioscoop om tussenfilmpjes van eerder gespeelde levels te bekijken, maar naarmate de dingen vorderen, voeg je die uiterst belangrijke wapenupgrade-winkel toe, Kirby’s eigen huis, een itemwinkel waar je gezondheid en energie kunt ophalen benodigdheden, een heleboel minigames — Flash Fishing is onze huidige favoriet — en zelfs een geweldig groot bloedig Colosseum, waar je wat stoom kunt afblazen door te vechten door golven van de bazen van het spel om een aantal speciale prijzen te verdienen.
Er is hier over het algemeen een slimme kerngameplay-loop aan het werk; spring erin om verhaalmissies op zich te nemen, stofzuig Waddle Dees op en jaag op upgradeblauwdrukken, voer een paar zijmissies uit en keer dan terug naar de stad om je gereedschap te slijpen, geld in Gatcha Alley te besteden en wat schedels in te slaan in het Colosseum. Het is een zeer aangename tijd rondom.
Het is ook een verdienste van deze game dat we tijdens de hele campagne geen enkel niveau kunnen bedenken dat ons op de een of andere manier stoorde. Meestal is er bij dit type 3D-platformgame een bepaald gebied of een specifieke gameplay-monteur (ja, we hebben het over jou Flipswitch Galaxy) die we zien aankomen en denken “oh nee, nee bedankt”, maar dat is hier gewoon niet het geval – wat een hele prestatie is, gezien hoeveel Kirby en de Vergeten Wereld erin slaagt om in de mix te gooien.
In de loop van ongeveer zeven uur kost het je om hier dwars door het hoofdspel te schieten, zul je de strijd aangaan met een indrukwekkende reeks van minibosses en grootse slechteriken van het einde van het niveau. Je rijdt in achtbanen, bestuurt boten, raceauto’s, zwemt, glijdt door de lucht, graaft ondergronds, waggelt rond in een lichaam dat tot de rand gevuld is met water, slikt een automaat in, wordt een gloeilamp en onderdeel van een theaterbord, en meer trouwens. Kirby en de Vergeten Wereld brengt al deze verschillende aspecten samen – de kopieervaardigheden, de Mouthful Mode-trucs, de puzzels, verkenning, platformactie en gevechten – in een avontuur dat zowel voor jongere kinderen als volwassenen een genot is. Al die niet-overeenkomende excentrieke elementen worden hier versmolten tot een samenhangend geheel met een flair en schijnbare moeiteloosheid die doet denken aan Super Mario Odyssey. En onthoud dat het hele ding kan worden gespeeld in naadloze drop-in/out-co-op, wat zorgt voor een geweldige oude tijd als je op zoek bent naar iets om te gaan zitten en te spelen met je kinderen of minder ervaren spelers.
Ja, er zijn hier en daar een paar zwakke punten, met name met betrekking tot de neiging van de game om hetzelfde handjevol minibosses ad misselijk te maken, en sommige niveaus hebben het gevoel dat ze dezelfde trucs een te vaak herhalen, maar door en groot wat hier is werkt, en het werkt goed. Het ziet er ook prachtig uit, absoluut boordevol omgevingsdetails en mooie kleine animaties die, afgezien van een paar zeer kleine schommelingen in de framesnelheid, erin slagen te spelen en bijna perfect te presteren in zowel de gedockte als de handheld-modus.
Elk van de werelden die je hier doorkruist, ziet eruit en klinkt als een absolute zaak, van de weelderige overwoekerde ruïnes van Natural Plains tot het kristalheldere water van de Everbay Coast en daarbuiten, het is echt fantastisch uitziend spul dat voortgestuwd wordt door een heerlijk triomfantelijke orkestpartituur. We houden ook van het scala aan uitdrukkingen waarmee Kirby in dit avontuur pronkt, zijn persoonlijkheid schijnt echt door de zijwaartse blikken, grimassen, paniekerige blikken en heerlijk zorgzame kleine glimlachjes die hij naar Waddle Dees toedient terwijl hij ze redt.
