Mafia II: Definitive Edition is een fantastische kans om de avonturen van Vito Scaletta rond Empire Bay te herontdekken, nu met alle DLC en in 4K.
In 2010 werd een van de beste misdaadverhalen ooit uitgebracht in videogameformaat. Het verhaal van Vito Scaletta en zijn opkomst in de gelederen van de georganiseerde misdaad in een fictieve versie van Chicago. De game had hier en daar een paar problemen, maar ze werden volledig overtroffen door hoe goed het verhaal was. Het was een boeiend verhaal en toen het eenmaal in je hakte, smeekte het je praktisch om erachter te komen wat er daarna gebeurt. Nu, tien jaar later, is datzelfde verhaal teruggekeerd, met een verbeterde grafische engine en alle DLC in één fraai pakket. Mafia II: Definitive Edition is er, maar de vraag is: blijft het verhaal net zo meeslepend in de toekomst?
Het antwoord op die vraag is volmondig: ja. Voor mij is het verhaal van Mafia II een van de beste stukjes verhalend werk in de gamegeschiedenis. Het verhaal voelt bekend voor degenen onder ons die klassieke gangsterfilms zoals The Godfather of The Untouchables hebben gezien, maar er zijn genoeg wendingen op die versleten weg om iedereen geïnteresseerd te houden. Ondanks dat dit spel tien jaar oud is, zal ik niets voor je spoilen. Weet gewoon dat als je deze titel nog nooit hebt gespeeld, er een aangrijpend verhaal over verraad, plicht en spanning is dat eerlijk gezegd met kop en schouders boven 90% van de verhalen in videogames staat.
De geüpgradede graphics zijn geweldig, vooral gezien het feit dat dit een upscale is en geen volledige remake. Het detail in de personages, vooral Vito, is behoorlijk indrukwekkend. Meer dan ooit kun je de moeilijke tijden zien die Vito heeft meegemaakt, in de littekens en emoties op zijn gezicht. De rest van de gamewereld heeft ook een aanzienlijke boost gekregen voor de grafische betrouwbaarheid en hoewel het niet te verbergen is dat dit nu een oud spel is, is het waarschijnlijk het mooiste oude spel dat je ooit zult zien.
Technisch gezien is de Mafia II: Definitive Edition een succesvolle remaster. Natuurlijk kun je zien hoe oud de titel is en dat de nog steeds zeer opvallende pop-ups tijdens het rijden door de stad absoluut verouderd zijn, maar de figuurmodellen zijn nu veel gedetailleerder, de texturen scherper en de prestaties stabieler. Bovendien zijn de kleuren nu veel scherper dan in het origineel, waardoor de game er op sommige plaatsen echt leuk uitziet.
Het andere indrukwekkende aspect van deze titel dat in de loop van de tijd geldt, is het geluid en de muziek. Alle muziek van de originele release is terug en ik kan niet benadrukken hoeveel deze nummers toevoegen aan de onderdompeling van het spel. Als ik door deze straten rijd terwijl Chuck Berry en Little Richard op de radio aan het spelen zijn, ben ik sneller in een tijdsperiode dan welke tekst of expositie dan ook. De muziek verandert ook naarmate de tijd vordert binnen het spel, een leuk klein detail dat helpt om het gevoel van tijdsverloop in het verhaal toe te voegen. De stemacteurs zijn ook, zonder uitzondering, geweldig. Er wordt zoveel emotie aan het verhaal toegevoegd door de uitstekende uitvoeringen van de stemacteurs. Van begin tot eind is elke stem perfect voor het veld, een prestatie die alleen is geëvenaard door de beste games van de afgelopen tien jaar.
Nu komen we bij de gameplay en waar dingen een beetje verdeeld kunnen zijn. Toen het oorspronkelijk werd uitgebracht, stonden open werelden nog in de kinderschoenen. Destijds was er een overweldigend verlangen dat games tonnen dingen te doen hadden in hun wereld. Mafia II kreeg kritiek omdat de wereld in feite niets extra’s voor spelers te doen had. Er waren geen zijmissies, geen extra bonusmissies, alleen de stad en het verhaal. In het jaar 2020 is er echter nogal wat vermoeidheid rond dit type ontwerp en het langzamere tempo van Mafia II en de sterke toewijding aan een setting en verhaal voelt bijna verfrissend. Onderweg naar elke missie door de straten cruisen, heeft geen ander doel dan een extra laag onderdompeling toe te voegen, maar ik heb er toch van genoten. Ik denk zelfs dat het eerlijk is om te zeggen dat mijn oudere, meer afgematte zelf, vond de ervaring veel meer lonend dan ik hem teruggaf toen hij oorspronkelijk werd uitgebracht. Nu zijn de stille momenten net zo welkom als wanneer de kogels beginnen te vliegen en de vuisten schedels kraken.
Over actie gesproken, het geweer is waarschijnlijk het deel van het spel dat zijn leeftijd meer dan wat dan ook laat zien. Het is als zodanig niet slecht, het is gewoon niet zo pittig of bevredigend als de meeste actiespellen in deze tijd. Richten voelt een beetje moeilijker dan het zou moeten zijn, wapens voelen een beetje te zwak en de actie van moment tot moment mist een beetje pit. Dat gezegd hebbende, er is hier niets dat mensen zal afschrikken. Het is ongetwijfeld erg leuk om de deuren van een whiskystokerij naar beneden te trappen en de plaats te vernietigen met een Tommy Gun, maar het is niet te verbergen dat het vuurgevecht slechts een klein beetje aan de verweerde kant van de dingen is.
Afgezien daarvan is er niet veel om op te wijzen als negatief. Misschien zijn de checkpoints soms een beetje misplaatst en is de open wereld eigenlijk gewoon een stad om rond te rijden, maar eerlijk gezegd merk ik dat ik lach terwijl ik aan het spel denk. Ik was vergeten hoeveel ik van deze titel hield en ik moet 2K en Hanger 13 bedanken voor het feit dat ze zo’n geweldige inspanning hebben geleverd om me eraan te herinneren. Als je Mafia II nog nooit hebt gespeeld, is het echt een must. Als je eerder Mafia II hebt gespeeld, is er geen beter excuus om er weer in te duiken, vooral omdat het een gratis upgrade is voor degenen die de originele titel op Steam bezitten. Mafia II is een van de beste verhalen en ervaringen van het afgelopen decennium van gaming.
