Marvel’s Iron Man VR biedt enkele van de leukste actievolle missies ooit beschikbaar in een virtual reality-game.
Laat me één ding duidelijk maken: Iron Man zijn is spannend. Iron Man VR legt het gevoel vast van hoe het is om het Iron Man-pantser te dragen, een indrukwekkend staaltje onderdompeling dat niet mogelijk zou zijn behalve in virtual reality. Iron Man VR is een veeleisend spel met enorme omgevingen en snelle bewegingen. Het is een technologische prestatie waar ontwikkelaar Camouflaj hard voor moest werken. De meeste VR-games houden spelers op één plek terwijl ze langzaam van punt naar punt bewegen. Iron Man is een stuk uitgebreider met grote levels om vrij in rond te vliegen. Hoewel de prestaties en visuals binnen de levels zelf geweldig zijn, kost het behoorlijk veel moeite om in die levels te komen.
Hoe opwindend het ook is om Iron Man te zijn, er is nogal een leercurve. Mijn eerste paar vluchten voelden alsof ik een kind was dat de garage van Tony Stark was tegengekomen en zijn pak had meegenomen voor een ritje. Ik tuimelde door de lucht, sloeg tegen muren en schoot in het wild, waarbij ik de helft van de tijd mijn doelen miste. Maar leren gaat met tijd en experimenteren. Al snel voelde ik me op mijn gemak door mijn handpalmen achter me uit te steken, de stuwraketten in te schakelen en mezelf voor te stellen met hoge snelheden door de lucht te cruisen. Toen ik het spel eenmaal uit mijn hoofd had gezet en mezelf ‘echt’ in het harnas had gestopt, werd de vlucht een stuk gemakkelijker te hanteren.
Gevechten zijn lastig, met talloze wapens die kunnen worden gebruikt met verschillende knoppen op de Move-controllers, afhankelijk van hoe je je pols vasthoudt. De Repulsor schiet vuur uit je handpalmen als je handpalmen omhoog zijn, en aan de pols gemonteerde hulpwapens worden geactiveerd als je vuist naar beneden wijst. Oh, en dan is er nog de rocket punch, precies zoals het klinkt. Verschillende upgrades kunnen zowel uw vlucht als uw aanvallen verder wijzigen. Hoewel ik er in de loop van de tijd in slaagde “beter” te worden, voelde ik me nog nooit helemaal op mijn gemak met de bedieningselementen. Ik vuurde vaak verwoed raketten af als ik van plan was om uit de weg van een aanval te schieten, of per ongeluk de zweefmodus te activeren wanneer ik van plan was een rocket punch in te zetten.
In de loop van de tijd lukte het me echter langzaam te leren hoe ik de tools waarover ik beschik, moest gebruiken. Toen ik stopte met alles tegelijk te gebruiken, kon ik me concentreren op het beheersen van vluchten, gevechten en de hectische momenten om de twee te combineren. Er waren nog steeds absoluut momenten van pure paniek waarbij ik mezelf omdraaide en wild schoot op de verschillende drones om me heen, maar het was echt een gevoel dat ik het gebruik van het Iron Man-pantser echt onder de knie kreeg. Ik ben nog lang niet in staat om de Camouflaj-ontwikkelaarstijden te verslaan met de verschillende uitdagingen in de game, maar ik heb in ieder geval geen zin meer in Tony’s lastige eerste testvluchten. De momenten van simpelweg mijn handpalmen neerleggen en rond een SHIELD Helicarrier te dwarrelen, voelden als waarvoor VR was gemaakt. Ik was een superheld.
Aan de andere kant van de Iron Man-game staat Tony Stark, en Camouflaj legt ook dit meer menselijke aspect van de superheld vast, hoewel misschien niet zo welsprekend. De Tony Stark-segmenten zijn gedegradeerd tot eenvoudige point-to-point-scenario’s zonder vrij verkeer en zeer weinig interactie. In tegenstelling tot de vrij vliegende momenten die Iron Man waren, was het altijd een beetje moeilijk om terug te gaan naar Tony te zijn. Natuurlijk, het verhaal dat wordt verteld is best gaaf, met een paar leuke wendingen, bochten en verrassingen over de 12 missies van het spel, maar ik heb altijd gewild dat het egoïstische miljardairgenie zelfs half zo boeiend was als in het harnas.
De meer saaie en Tony Stark-segmenten gaan gepaard met lange laadtijden. Als ik sneller van Tony naar Iron Man en weer terug zou kunnen gaan, zou het misschien niet zo moeilijk zijn geweest om Tony te zijn. Gezien de beperkingen van het buiten het pak zijn en de laadtijden die nodig waren om van en naar daar te komen, om het nog maar niet te hebben over de laadtijden tussen kamers of gebieden als Tony.
Er zit een geweldig en boeiend verhaal in het hart van alles, evenals enkele echt angstaanjagende bijna horror-niveau momenten met de slechterik, Ghost, die door hacking een paar verrassingen kan bieden. Nick Fury ontmoeten op een SHIELD Helicarrier is opwindend en er zijn een aantal andere grote momenten die ik niet zal bederven. Maar overal zuchtte ik altijd ellendig wanneer er weer een laadscherm opdook. Vooral omdat de Tony Stark-scènes typisch voertuigen zijn voor verhaalmomenten tussen gevechten en vluchten, en altijd worden geprezen door lange laadschermen waardoor ik onhandig stond te wachten.
Marvel’s Iron Man VR vereist twee Move-controllers en kan het best staand worden gespeeld. De handbewegingen die nodig zijn voor de vlucht ondersteunen het zittende spel niet zo goed. Er zijn talloze comfortopties die kunnen helpen om VR-ziekte te verminderen, waaronder opties met verschillende sterktes en onverwachte bochten versus vloeiende bochten. Zoals bij de meeste VR-games geldt: hoe meer comfortinstellingen je hebt ingeschakeld, hoe minder meeslepend de ervaring is..
Spelers kunnen het Iron Man-pantser upgraden met een paar nieuwe wapens en vaardigheden, maar ik heb persoonlijk nooit ontdekt dat het spelen met de verschillende upgrades een drastisch verschil maakte in de hectische gameplay. Misschien komt dit door mijn eigen gebrek aan expertise in het volledig beheersen van de kunst van het vliegen en vechten, maar in de meest hectische momenten van de games, te midden van een heleboel explosies en waarschuwingen dat de integriteit van mijn pak van cruciaal belang was, leek het er nooit toe te doen of ik had gekozen voor snellere acceleratie of hogere topsnelheid. Toegegeven, ik zou er graag meer mee spelen, maar terug laden in Tony’s garage om een paar dingen te veranderen, klinkt als een paar te veel laadschermen waar ik niet doorheen wil zitten.
Hoewel het waarschijnlijk slechts ongeveer zes tot acht uur duurt om de campaign van Iron Man VR uit te spelen (inclusief laadtijden), is er genoeg extra replay value om ervoor te zorgen dat je terug blijft komen voor meer. Beoordelingen op elk level dagen spelers uit om nog beter te presteren, en een aantal optionele vlucht- en gevechtsuitdagingen zullen de vaardigheden van spelers testen om echt Iron Man te worden.
