Spider-Man: Miles Morales is minder ambitieus dan zijn voorganger uit 2018, maar het is een geweldig nieuw avontuur dat dient als een nieuw hoofdstuk.
Marvel’s Spider-Man: Miles Morales is simpelweg geweldig, maar het is ook herkenbaar op een manier die de beste stripverhalen zijn. In feite is het interessant dat dit een oorsprongsverhaal is, toen de in Burbank gevestigde ontwikkelaar dat zo graag wilde vermijden met zijn intrede in de wereld van Marvel. Het verhaal begint kort na de gebeurtenissen in de eerste game, en Miles probeert nog steeds heel erg zijn draai te vinden als de nieuwste webslinger van New York City.
Dit is een plot over het worden van Spider-Man, maar net als bij Peter Parker in het vorige avontuur, wil Insomniac Games je graag zo veel mogelijk achter het masker meenemen. Dit betekent dat er lange missies zijn waarbij je merkt dat je gewoon in contact komt met vrienden en familie.
Aan het begin van het spel helpen Peter Parker en Miles Morales met het transporteren van een gevangene terug naar het vlot, wanneer Miles een fout maakt die tot zijn ontsnapping leidt. De ontwikkelaar buigt al zijn technische hoogstandjes tijdens deze reeks van 30 minuten, terwijl je door winkelcentra, stadsblokken en nog veel meer racet. Het is spectaculair, en slechts een van de vele levensechte set-stukken waarvan je soms echt naar adem snakt.
Kort na deze inleidende missie vertrekt Peter Parker naar Europa voor een werkreis met Mary Jane Watson, en dus wordt Miles belast met het beschermen van de inwoners van New York City. Het duurt niet lang voordat er een bendeoorlog uitbreekt tussen twee snode facties: Roxxon, een louche pseudo-wetenschapsbedrijf, en gemaskerde burgerwachten die bekend staan als de Underground. Misschien wel voorspelbaar, zijn de motieven van deze sparringploegen verweven met Miles ‘persoonlijke leven, waardoor hij gedwongen wordt om moeilijke beslissingen te nemen.
Er zijn hier een aantal echt geweldige personages, en hoewel de plot zo vlezig is als je op sommige plaatsen zou verwachten, kun je niet anders dan Miles zoeken die ongelooflijk sympathiek is ondanks zijn duidelijke twijfels aan zichzelf. Het tempo van het verhaal is precies goed, en hoewel het niet zo substantieel is als zijn voorganger, kost het je ongeveer 10 uur om de credits te zien rollen – en dat is als je alleen maar bezig bent met licht drukwerk in de open wereld.
Als je geen voorstander bent van open-wereld games waarin je veel dingen moet verzamelen, ben je misschien niet zo gecharmeerd van deze spin-off, omdat deze qua structuur vrijwel hetzelfde is. New York City – dat een winterse, feestelijke facelift heeft gekregen – is echt een speeltuin om in rond te slingeren en voorwerpen zoals tijdcapsules en postkaarten te verzamelen. Net als bij de vorige game zijn er hier enkele fantasierijke activiteiten.
En de nieuwe Spider-Man-app van Friendly Neighborhood speelt een grote rol voor een heleboel verschillende narratieve side-quests, die variëren van het opsporen van gestolen speelgoed tot het zoeken naar verloren katten. Insomniac Games vindt altijd een manier om een draai te geven aan gevestigde mechanics, en als zodanig is er minder herhaling dan je normaal zou vinden in games van dit soort. Dat gezegd hebbende, kun je garanderen dat je op een gegeven moment slechteriken gaat verslaan, en de strijd krijgt ook wat nieuwe rimpels in vergelijking met de vorige game.
Het grote verschil tussen Miles en Peter zijn de nieuwe Venom-krachten, waarmee hij bio-elektrische explosies kan opladen. Je moet deze gebruiken tegen bepaalde vijanden om door hun verdediging te breken, en naarmate je verder komt, moet je je aanvalstypen aanpassen om verschillende obstakels te overwinnen.
Miles heeft eigenlijk toegang tot minder gadgets dan Peter. De stealth-gameplay is echter veel superieur vanwege de onzichtbaarheidsvaardigheden van de nieuwe held. Hierdoor hebben vijanden geen idee waar je naartoe gaat, dat is erg leuk. Er zijn enkele problemen met het vastlopen van de AI in de geometrie die we af en toe tegenkwamen, maar niets te storend.
Grafisch ziet de game er geweldig uit. De originele game had een aantal minder gedetailleerde omgevingen, maar op dit gebied heeft het team van Insomniac Games zijn spel echt verbeterd – vooral in de bruisende wijk Harlem, die duidelijk de grootste aandacht heeft gekregen omdat het dient als de primaire achtergrond van het verhaal. De soundtrack is fantastisch, met hiphopbeats die een heel andere sfeer geven dan de traditionele orkestpartituur.
