Nickelodeon All-Star Brawl is een werkelijk fantastische cartoon-vechtgame.
Als je het nog niet wist, Nickelodeon All-Star Brawl is een ‘platformvechter’, een genre waarin je je tegenstanders schade toebrengt om ze gemakkelijker van het scherm te kloppen, populair geworden door de Super Smash Bros.-serie. Elk van de 20 strijders heeft ongeveer 18 bewegingen die ze kunnen uitvoeren, evenals een grijp-, blokkeer- en springmechanic. 18 zetten lijken in het begin misschien veel, maar veel hiervan zijn kopieën van elkaar die enigszins veranderen omdat ze in de lucht worden uitgevoerd in plaats van op de grond.
Alle bewegingen zijn eenvoudig uit te voeren en de moveset van elk personage is uniek voor hen. De aangeboden movesets zijn echter niet zo gevarieerd of origineel als we zouden willen. Aang van Avatar: The Last Airbender heeft bijvoorbeeld bewegingen die alleen geschikt zijn voor close-quarters, wat duidelijk vreemd aanvoelt gezien zijn favoriete vechttechnieken in zijn eigen media.
Veel van de getoonde bewegingen zijn vrij eenvoudige aanvallen, maar sommige hebben diepere mechanics in het spel, die allemaal goed worden uitgevoerd en bevredigend zijn om onder de knie te krijgen. Wat echter niet zo bevredigend is, zijn de verklaringen van deze bewegingen in het spel, of meer specifiek het ontbreken ervan. De meeste zetten spreken voor zich, andere hebben een korte uitleg die bruikbaar is, andere leggen de dingen niet goed genoeg uit, maar het ergste van alles is dat sommige helemaal niet worden vermeld. Toph heeft bijvoorbeeld een special: een frontflip met een zware ijzeren laars, in de lucht creëert ze een drijvend platform van aarde; dat laatste staat helemaal niet in haar moveset-lijst.
De presentatie van de game is goed te noemen. De game ziet er voor het grootste deel prima uit op Switch en draait op de meeste podia met een redelijk stabiele 60 fps. Bij enkelen lijkt de framerate echter echt te lijden, en het is niet helemaal duidelijk waarom. Afgezien daarvan hebben veel personages de overgang van 2D naar 3D moeten maken, wat een moeilijke vraag kan zijn, maar de artiesten hebben heel goed werk verricht om die sprong te maken, vooral voor mensen als Nigel Thornberry die er gewoon zo angstaanjagend als je zou willen.
Andere gebieden zijn minder goed gerealiseerd, vooral met betrekking tot de soundtrack. Sommige deuntjes zijn prima in orde, maar andere, zoals het thema voor het Western Air Temple, zijn ronduit onaangenaam. De beloningen voor het voltooien van de Arcade-modus voor één speler vullen het scherm niet goed en er zijn geen voicelines. Het hele pakket voelt alsof het op verschillende gebieden wat glans mist, echter mag dat de pret niet drukken.
Je zult namelijk merken dat we het nog niet hebben gehad over de eigenlijke gameplay buiten de kern van de bewegingen, en dat komt vooral omdat we eerst wat grieven uit de weg wilden ruimen. Kortom, als je echt aan het vechten bent, is het spel uitstekend; de mechanics zijn strak, het potentieel voor combo’s is enorm en elk personage heeft verschillende sterke en zwakke punten. We gaan niet te veel commentaar geven op de balans, aangezien dit iets is dat evolueert gedurende de levensduur van zo’n spel, maar we zullen zeggen dat hoewel sommige personages inderdaad ‘hoger niveau’ voelen dan andere, dit net zo waarschijnlijk te wijten is aan onze persoonlijke speelstijlen.
De game blinkt het beste uit in klassieke één-op-één gevechten tegen een andere speler, en het meest plezierige is dat dit online net zo leuk is als offline. De doelgroep is waarschijnlijk vooral geïnteresseerd in het spelen als SpongeBob en het verslaan van Patrick, maar er is duidelijk een drang om een heel andere groep spelers aan te spreken. Er is overwogen om ervoor te zorgen dat deze subset van vechtende fans op de juiste manier wordt bediend, maar zonder het meer informele publiek te overweldigen. Dingen kunnen soms een beetje hectisch worden, maar dat is een deel van het plezier.
Natuurlijk kun je ook met vier spelers in totaal spelen, maar het moet gezegd worden dat het hectische karakter van een goed gevecht in dit spel het een beetje moeilijk maakt om alles wat er gaande is goed tot je te nemen. Je kunt ook kiezen tussen stock- en getimede gevechten, evenals een paar sport-spelmodi waarmee je, niet verwonderlijk, sportachtige doelen kunt bereiken, zoals een bal aanvallen om in het doelgat van je tegenstander te landen.
Online biedt custom lobby’s, Quick Play om je meteen met iemand anders in de strijd te werpen, en Competitive Play dat de stadia die kunnen worden gekozen beperkt en een eenvoudig classificatiesysteem gebruikt. Alle, behalve de custom lobby’s, lijken beperkt te zijn tot één-op-één-gevechten, maar zoals we voelen dat we overduidelijk hebben gemaakt, is dit gemakkelijk waar het spel het beste is; het zorgt voor stabielere verbindingen, en we kunnen ons niet veel gevallen voorstellen waarin we met iedereen met vier spelers zouden willen spelen, behalve met vrienden, dus we klagen niet. Online wedstrijden zijn ook aangenaam soepel met zeer weinig latentie. We hebben wel een enkele wedstrijd meegemaakt die ongeveer 15 frames per seconde leek te draaien en vrijwel alle deeltjeseffecten verwijderde, maar dat was absoluut de uitzondering op een verder vrolijke online ervaring.
