Roll7 heeft een indrukwekkende game uitgebracht en als je de uitdaging aankunt, heb je een geweldige manier om je vrije tijd door te brengen.
Voor een bepaald type speler is OlliOlli World gewoon puur plezier. Laten we er hier niet omheen draaien: deze side-scrolling skateboardgame is gewoonweg geweldig en ligt mijlenver voor op de vorige titels in de serie. Ontwikkelaar Roll7 heeft de zaken serieus opgevoerd, vrijwel elk aspect van de franchise verbeterd en geleverd in een prachtige nieuwe verpakking.
Natuurlijk is de nieuwe visuele stijl de meest opvallende verandering. Het ziet eruit als iets dat je op Cartoon Network zou zien, de cel-shaded art is perfect, en het geeft de franchise zoveel meer persoonlijkheid – en dat is voordat het personages introduceert. De overstap naar 2.5D is trouwens niet alleen voor esthetiek; levels krijgen een nieuw gevoel van diepte, wat betekent dat ze er niet alleen beter uitzien, maar ook groter en dieper aanvoelen.
De grotere levels zijn erg leuk om te verkennen, omdat een ander voordeel van de verschuiving van 2D de juiste introductie van alternatieve routes is. Je kunt springen of naar verschillende paden door een fase gaan, waarbij je een omweg maakt met nieuwe obstakels om te overwinnen en mogelijkheden om zieke trucs uit te halen. De OlliOlli-spellen hebben altijd optionele uitdagingen gehad in elke fase, maar in World zijn ze veel diverser en spelen ze echt in op die verschillende routes om je aan te moedigen alles te zien.
In de kern speelt de game grotendeels hetzelfde als oudere inzendingen. Je bouwt snelheid op met X en gebruikt de linker joystick om fliptrucs, grinds en handleidingen op te zetten en uit te voeren. Als je goed bent, kun je van het begin van een level tot het einde een enorme combo aan elkaar rijgen, en het voelt zoals altijd fantastisch om een run te maken. Het blijft echter een nogal uitdagend spel, en het is maar al te gemakkelijk om meteen opnieuw te beginnen als je niet tevreden bent met hoe je het doet. Het najagen van die ongrijpbare perfecte run en het langzaam beklimmen van de leaderboards per fase is hier net zo verslavend als het ooit is geweest, en de gameplay voelt superglad aan.
Er zijn echter enkele veranderingen en nieuwe toevoegingen om OlliOlli-veteranen scherp te houden. Grijptrucs zijn nu een ding, uitgevoerd met de rechter joystick, en ze zijn ideaal voor als je grote lucht vangt. Vert ramps verschijnen ook in alle fasen, die je in of uit het scherm brengen en meer mogelijkheden bieden om punten te verzamelen. Een grote verandering komt in de vorm van hoe je landt. In de oudere spellen moest je op X tikken net op het moment dat je wielen de grond raken als je een schone landing wilde; als je faalde, zou je een slordige landing krijgen en je combo-vermenigvuldiger vernietigen. Dit is nerfed in OlliOlli World. Hoewel je alleen de beste scores krijgt voor een perfecte landing en het raken van X zoals gewoonlijk, word je niet langer bestraft als je dit niet doet.
Het is slechts één manier waarop het spel is opengesteld om spelers van verschillende vaardigheidsniveaus in staat te stellen mee te doen. Score-uitdagingen in levels zijn allemaal vrij eenvoudig te bereiken, de verschillende mechanics van het spel worden langzaam geïntroduceerd tijdens de campagne, en eigenzinnige groupies moedigen je aan, waardoor het hele spel een vriendelijke toon krijgt. We zouden stellen dat de game op een fundamenteel niveau in het begin nog steeds behoorlijk moeilijk is, omdat je nog steeds snel en precies moet reageren, dus het lost dat toegankelijkheidsprobleem niet echt op. Het is echter een verdomd gezicht beter dan zijn voorgangers met een veel meer gastvrije sfeer.
Over vibes gesproken, presentatie maakt echt een enorm verschil. Het is niet alleen de relaxte soundtrack, die geweldig is, het zijn ook de maffe personages die je ontmoet terwijl je de verschillende regio’s van Radlandia verkent. Of het nu gaat om spookachtige bomen in het bos, pratende ijsjes op het strand of een stel skate-liefhebbende aliens in de woestijn, het spel zit boordevol ongewone bezienswaardigheden die het een leuke plek maken om te zijn. Niet alle personages zijn bijzonder gedenkwaardig, en de dialoog die elk niveau boekt is wisselvallig, maar het is een enorme verbetering ten opzichte van eerdere games in de serie.
De online multiplayer is asynchroon en platformonafhankelijk, wat betekent dat het super toegankelijk is en gemakkelijk om met vrienden te spelen. Hoewel een realtime multiplayer-oplossing leuk zou zijn geweest, is wat hier is nog steeds erg leuk. In Gnarvana kun je een niveau genereren met een handvol parameters, een score instellen en vervolgens de code van dat niveau naar iedereen sturen die je wilt uitdagen. Het werkt perfect en betekent dat je een bijna eindeloze hoeveelheid niveaus hebt om van te genieten. Elders neem je in Leagues het op tegen negen spelers met vergelijkbare vaardigheden en heb je 24 uur de tijd om je beste score op een bepaald podium neer te zetten. Als je bij de hoogste scores eindigt, word je gepromoveerd, en door promoties aan elkaar te koppelen, ontgrendel je meer maatwerk-goodies.
En, wauw, de game heeft veel maatwerk. Een complex menu – misschien een beetje te druk – staat vol met tientallen, zo niet honderden kledingstukken, boards, vrachtwagens, volledige lichaamspakken, animaties en meer. Je kunt ook je lichaamsvorm, -grootte en huidskleur veranderen om in feite te creëren wie je maar wilt, je skateavatar. Het is niets dat we nog niet eerder in een game hebben gezien, maar nogmaals, het is een verre schreeuw van de enige onopvallende skater-kerel die in de oudere titels te vinden is.
