Ga op een nieuwe reis door een uitgestrekte, exotische wereld met reusachtige vijanden en uitdagende puzzels en ontdek het ware lot van Ori.
Sommige titels zijn zo opmerkelijk vanwege hun unieke stijl dat ze synoniem worden met een geheel nieuw genre. We hebben ‘roguelike’ en ‘soulslike’ gehad en natuurlijk is er het beruchte ‘Metroidvania’-genre. De laatste is een vaak bereisde en is waar Ori een naam voor zichzelf heeft gemaakt, met de nadruk op behendige gameplay gecombineerd met geweldig verhaal en visuals. Hoewel er duidelijk geen “Orilike”-genre bestaat, is er een bepaalde stijl die vertrouwd aanvoelt, bijna uniek voor deze dappere kleine geest en zijn prachtige wereld. Het is redelijk om te zeggen dat de fantastische Ori and the Blind Forest in 2015 een zeer hoge lat hebben gelegd. Ori and the Will of the Wisps slaagt erin om het te evenaren en een paar nieuwe ideeën op te werpen.
Het verhaal begint rond een nieuw personage, Ku, een vogelvriend van Ori’s. Vanwege zijn zwakke vleugel droomt Ku ervan om door de lucht te vliegen, maar heeft het nooit meegemaakt. Een ingenieuze oplossing dankzij de moeder van de vogel ziet Ku en Ori naar de horizon vliegen en nieuwe werelden vanuit een nieuw perspectief verkennen. Maar dan slaat het noodlot toe en Ku en Ori dalen naar een vreemd land. Ori moet nu naar het onbekende reizen om zijn verloren vriend te vinden.
Ik zal het plot niet verder spoilen, omdat het, net als zijn voorganger, soms een beetje emotioneel kan worden. Het verhaal is slim uitgedrukt, wat vaak de stemming impliceert met karakterreacties of het door licht en geluid overbrengt. Je zult verdriet en sympathie voelen voor die personages waar je naar op zoek bent, en misschien ook degenen die je niet bent, dankzij het weloverwogen verhaal en de ingetogen benadering van het vertellen ervan. De sombere, zachte en diepe tonen van de verteller zorgen alleen voor extra beats als dat echt nodig is.
De gameplay zal zeer vertrouwd aanvoelen bij degenen die Ori and the Blind Forest hebben gespeeld. Ori moet rennen, springen en klimmen in uitgestrekte 2D-omgevingen. Onderweg verzamel je meer van het verhaal waarin Ori zich bevindt en ontgrendel je nieuwe vaardigheden om je te helpen bij je avontuur. De beweging voelt glad en responsief aan, waardoor nauwkeurige navigatie door de gevaarlijke omgevingen mogelijk is. Nieuwe obstakels die je tegenkomt, lijken in eerste instantie vaak onoverkomelijk. Dankzij een behendige Ori en een beetje oefening is er echter altijd een duidelijke weg.
Met Ori and the Blind Forest als zijn voorganger verwachtte men veel van het vervolg. Het omarmt echter moedig zijn vervolgstatus en pakt zichzelf vol met nieuwe functies en ideeën. Gevechten spelen deze keer een veel zwaardere rol en je hebt een lading van drie vaardigheden toegewezen aan de gezichtsknoppen. Aanvallen voelen responsief en uitgebalanceerd aan met tal van opties, van melee-aanvallen tot projectielen op afstand. Je beheert ook een passieve vaardigheidsuitgave die je verschillende voordelen geeft tijdens je avontuur. Het biedt tal van aanpassingsmogelijkheden die bij uw stijl passen. Er zijn zelfs gevechtsheiligdommen verspreid over de plaats waar je je vaardigheden verder kunt verbeteren. Het upgraden van vaardigheden is ook minder beperkt dan voorheen zonder de beperkte upgrade-bomen. Nu kun je vaardigheden op elk moment upgraden, zolang je maar genoeg valuta hebt om ervoor te betalen.
Dit avontuur is ook veel groter dan zijn voorganger, het duurt 12-15 uur om te voltooien, afhankelijk van hoeveel verzamelobjecten je wilt vinden. Er is een veel grotere omgeving om te verkennen, maar het voelt niet opgeblazen of opgevuld. Elk gebied verkent een paar nieuwe gameplay-mechanismen en stelt ze, en jij, op de proef. Ze verwelkomen nooit hun welkom en kunnen soms erg creatief zijn. De moeilijkheidsgraad kan vanaf het begin ook op drie verschillende niveaus worden aangepast. Spelers die gewoon de wereld en het verhaal willen ervaren, kunnen er nu van genieten. Maar er is nog genoeg voor degenen die ook een serieuzere uitdaging willen.
Afgezien van de vloeiende overgang, staan Ori-spellen bekend om hun prachtige visuele stijl en opwindende, emotionele soundtrack. Gelukkig nagelt Will of the Wisps dit gebied ook. De wereld ziet er niet alleen gedetailleerd en vol leven uit, maar zelfs vijanden en personagemodellen zijn afgewerkt met lak. Het gebruik van verlichting is verbluffend in delen, met zonnestralen die door bomen boven het hoofd snijden of vage tinten die uit flikkerende bronnen komen. Ondanks dat het 2D is, voegt het gebruik van achtergrond en voorgrond diepte toe om de ervaring tot leven te brengen. Het geluid is subliem, of het nu subtiel wordt gebruikt als ambiance of wordt opgevoerd voor moeilijke baasontmoetingen. Het geluid dat de verhaalsecties aanvult, is even emotioneel en doordacht, wat bijdraagt aan die oprechte momenten.
In termen van prestaties waren er op verschillende punten merkbare dalingen in de framesnelheid. Bovendien waren er gelegenheden waarbij het tot stilstand kwam alsof het zichzelf inhaalde. Het was niet erg handig als het gebeurde tijdens gevechten of een complex springgedeelte. Er is een dag één patch die belooft deze problemen op te lossen, wat nodig is omdat ze erg merkbaar en afleidend zijn. De moeilijkheidsgraad van de eerste Ori-titel keert ook terug en veroorzaakt dezelfde korte termijn frustraties. Maar leren van je fouten voelt hier meer uitgesproken, en het overwinnen ervan beloont je met een gevoel van trots. Er waren ook een aantal situaties waarin bewegingen die waren toegewezen aan dezelfde contextgevoelige invoer, opeenvolgend moesten worden gebruikt. Soms verwarde de game zichzelf met welke ik wanneer wilde doen.
We houden allemaal van dit spelmedium omdat het ons escapisme, entertainment en vooral plezier biedt. Af en toe komt er een spel langs dat niet genoegen wil nemen met simpelweg genieten. Het dringt aan op iets meer, het voelt als een afgeronde, zorgvuldig vervaardigde ervaring. De verschillende facetten van geluid, design, verhaal en beweging komen allemaal samen tot een geheel dat moeiteloos samenwerkt. Een simpele glimlach of lach wordt meer als je speelt, een gevoel dieper van binnen. Emoties zoals echte vreugde, genegenheid, soms zelfs ongeloof in wat je ervaart.
Ori and the Will of the Wisps is zo’n spel waar overtreffende trap bijvoeglijke naamwoorden volkomen gerechtvaardigd aanvoelen. Een glorieuze combinatie van een oprecht verhaal, verbluffende beelden, rustgevende geluiden, strakke, vloeiende en responsieve bewegingen, allemaal vervat in niveaus die geïnspireerd en vol ideeën aanvoelen. Hij is groter, helderder en verfijnder dan zijn verheven voorganger. Ondanks dat het af en toe op het gewicht van zijn complexere ambitie valt, levert het een opmerkelijke ervaring op waar je van begin tot eind dol op zult zijn. Ori is terug en stelt zeker niet teleur.
