Paper Mario: The Thousand-Year Door is een van de meest memorabele games, nu in een nieuw jasje.
Algemeen beschouwd als een van de beste games van zijn tijd, en in sommige kringen zelfs als een van de beste games ooit. Gelukkig doet de remake uit 2024 het wonderlijke dat je denkt dat de game er altijd zo uitzag, en toch voelt het fris, modern en als een compleet nieuwe ervaring. Maak geen vergissing: The Thousand-Year Door heeft door de jaren heen niets aan charme verloren en blijft een verademing.
Wat het verhaal betreft, wordt er weinig nieuw terrein betreden. Prinses Peach reist naar Rogueport op basis van een schatkaart, maar wordt daarbij ontvoerd door een bende die, tenzij je het origineel hebt gespeeld, nieuw voor je is. Mario volgt haar spoor en probeert uiteindelijk zeven kristallen sterren te vinden om een catastrofe te voorkomen. Ondanks de leeftijd van het spel gebeurt er zoveel dat het verhaal fris blijft. Terwijl je het grootste deel van de tijd als Mario speelt, zijn er momenten waarop je overschakelt naar Peach en zelfs Bowser. Ontwikkelaar Intelligent Systems beheerst het tempo en de wijze waarop deze alternatieve secties worden gepresenteerd meesterlijk.
Ik probeer spoilers te vermijden, want hoewel het origineel twintig jaar oud is, kan dit voor velen hun eerste ervaring zijn. Hoewel het verhaal misschien niet bijzonder uniek is, zijn de dialogen en personages dat zeker wel. De Mario RPG- en Paper Mario-spellen staan al lang bekend om hun brutale humor, en The Thousand-Year Door is daarop geen uitzondering. De uitstekende schrijfstijl maakt het spel magisch. Kleine oneliners die je laten glimlachen of grinniken, voegen smaak toe aan de wereld en zorgen ervoor dat je je er echt in onderdompelt.
Elk personage heeft een eigen persoonlijkheid, en de hoofdhelden hebben allemaal hun momenten. Zelfs Luigi maakt zijn opwachting, en hoewel het lijkt alsof de ontwikkelaar de draak steekt met het spel zelf, het publiek en alles daarbuiten, is het moeilijk om zijn lange tirades over zijn avonturen niet met een glimlach te lezen. Zelfs de schurken zijn interessant en bieden een mix van komedie en tragedie.
De visuele pracht van de remake is verbluffend en voelt als een release uit 2024. De originele game was zijn tijd vooruit met de manier waarop de papieren esthetiek geheimen onthulde en de slimme manier waarop je papieren vaardigheden gebruikte om de wereld te verkennen. De soundtrack is even memorabel en actueel, en je kunt zelfs een badge gebruiken om de oude geluiden terug te brengen als je dat wilt.
Wat de badges betreft, de gevechten voelen bijna ongeëvenaard. Ondanks moderne iteraties van de Paper Mario-serie, wil je bij het opnieuw spelen van The Thousand-Year Door gewoon nog een game met deze systemen. Zoals je zou verwachten, zijn de gevechten turn-based, maar je kunt een voordeel behalen door het badgesysteem te gebruiken. Dit kan worden geüpgraded als je een level omhoog gaat, maar je kunt er ook voor kiezen om je magie (FP) of gezondheidspunten te versterken. Elke vijand die je verslaat, levert je punten op om in level te stijgen, en zelfs het verslaan van minder belangrijke vijanden is de moeite waard om krachtiger te worden.
De badges zelf bieden verbeteringen die punten kosten. Misschien wil je een badge die je partnerpersonage krachtiger maakt, maar het kan een badge met hoge waarde zijn, wat betekent dat je bepaalde speciale bewegingen misschien niet kunt uitrusten. Elke aanval vereist timing, en dit geldt ook voor het verdedigen. Hierdoor blijft geen enkel gevecht saai, omdat je altijd actief betrokken bent bij elke actie.
Natuurlijk is dit een remake, en Nintendo is voorzichtig geweest met de wijzigingen in zo’n geliefde titel. Het grootste verschil is dat je nu partnerpersonages kunt selecteren via een snelmenu. Elke partner heeft een speciale beweging die kan communiceren met de bovenwereld, en het schakelen tussen partners is nu veel eenvoudiger.
Enkele van de meer vervelende zijmissies in het Trouble Center zijn vereenvoudigd. Er is nu een personage dat hints geeft, en bovendien kun je Goombella op elk moment om hints vragen. Een nieuw personage verschijnt op elke belangrijke locatie om je bewegingen te laten oefenen, en de warp pipe-kamer is aangepast zodat je weet waar elke pijp naartoe leidt.
Er zijn ook subtiele aanpassingen in de dialoog die het spel nog completer maken. Hoewel er weinig aan het origineel hoefde te worden veranderd, zijn sommige gebieden, zoals de Great Boggly Tree, licht aangepast. Toch blijft het spel trouw aan zijn wortels.
