Persona 5 Strikers is een uitstekende terugreis voor The Phantom Thieves en bereikt alle stijlvolle, energieke highs van zijn voorganger.
Vriendschap en verbinding hebben altijd centraal gestaan in de Persona- serie, en dat is vooral te zien geweest bij de Phantom Thieves en hun reis in Persona 5. De relaties tussen Joker en zijn vrienden voelden echt dicht bij, waardoor het des te moeilijker werd om het einde van Royal te bereiken en alles achter me te moeten laten.
Als spiritueel ‘vervolg’ gaf Persona 5 Strikers me de kans om net wat meer tijd door te brengen met vrienden en personages waarvan ik ben gaan houden. Natuurlijk is “een beetje meer tijd” voor een Persona- game nog steeds veel (ongeveer 40+ uur in dit geval); maar zelfs dan is Persona 5 Strikers een waardevolle follow-up die meer is dan alleen een simpele spin-off. Door de beste elementen van het origineel te gebruiken en het te voorzien van de stijl van een actie-RPG, is Strikers in elk opzicht een echte opvolger van Persona 5, terwijl het op zichzelf een ongelooflijk bevredigende en leuke speelervaring is.
Persona 5 Strikers pikt een paar maanden na de originele Persona 5 op en vindt Joker en Morgana terwijl ze zich herenigen met de rest van de Phantom Thieves voor een zomerse roadtrip door Japan. Vanaf het begin legt Strikers alle bekende beats van het origineel vast terwijl spelers door Central Street slenteren, rondhangen met Futaba, Ann, Makoto en de rest van de bende en dan teruggaan naar Leblanc om de nacht door te brengen.
Alsof je terugkomt naar je geboorteplaats na een lange tijd weg te zijn geweest of bijpraten met oude vrienden, de simpele handeling om terug te zijn in deze wereld en te zien hoeveel (of weinig) het is veranderd, hielp de ervaring om in Strikers te springen nog aantrekkelijker. Het helpt ook dat Strikers er voor het grootste deel van uitgaat dat de meeste spelers Persona 5 hebben gespeeld. Het duurt niet lang voordat spelers de grond raken en opnieuw harten stelen.
In vergelijking met het eerste avontuur van de Phantom Thieves is het grootste verschil dat Persona 5 Strikers onderscheidt echter hoe het speelt. Strikers integreert namelijk een meer actie-RPG-speelstijl in de trant van Musou-games, met aanwijzingen van de andere recente franchise-crossovers van de studio, zoals de Hyrule Warriors-serie of Fire Emblem Warriors. Maar vergeleken met zoiets als Hyrule Warriors, streeft Strikers naar iets diepers dan alleen de vertrouwde Musou-formule een frisse laag Persona te geven. Het is voor het grootste deel veel dichter bij een beproefd Persona-spel dan ik ooit had verwacht.
In bijna alle opzichten is het grootste doel van Persona 5 Strikers vanaf het begin om fans een ervaring te bieden die direct beïnvloed wordt door zijn voorganger. In de meeste gevallen zou dit een behoorlijk hoge lat zijn om te wissen om overeen te komen met de stijl en toon van Persona 5, maar Strikers ontmoet ze bijna moeiteloos of overtreft ze. Bijna alle kenmerkende gameplay-elementen van Persona 5 zijn aanwezig in Strikers, zelfs als ze tot op zekere hoogte zijn verkleind of gewijzigd, maar niet per se op een slechte manier. Terwijl Strikers grotendeels meer gestroomlijnd is, is de kern van de Persona-serie rondhangen met vrienden, dungeons verkennen en vijanden bevechten.
Voor het grootste deel beweegt Persona 5 Strikers in een sneller tempo door zich te concentreren op gevechten en de reis van de Phantom Thieves door Japan, terwijl ze minder afhankelijk zijn van het tijdmanagement en sociale aspecten van de serie. Het Confidants-systeem is aanwezig, maar in een meer gecondenseerde vorm door het “Bond -systeem, dat over de hele partij wordt gevolgd in plaats van individueel met elk personage.
In de gevallen waarin spelers kunnen rondhangen met de verschillende leden van de Phantom Thieves, verdien je Bond-punten die kunnen worden gebruikt om verschillende upgrades en nieuwe vaardigheden voor het feest te ontgrendelen. Het is een beetje eenvoudiger dan het Confidants-systeem in de originele Persona 5, maar voor Strikers is het logisch en geeft het spelers wat speelruimte om gewoon te genieten van het gezelschap van hun favoriete personages zonder zich zorgen te hoeven maken over het verspillen van een kostbare dag.
Strikers houdt dingen tot een minimum beperkt als het gaat om het beheren van je tijd en om het meeste uit je sociale agenda te halen, maar het is een begrijpelijke verandering om plaats te maken voor de kernonderdelen van de ervaring: gevangenissen verkennen en vechten. Functioneel vergelijkbaar met paleizen, verkennen de Phantom Thieves een verscheidenheid aan gevangenissen die de verlangens en psyche weerspiegelen van het doelwit waarnaar ze op zoek zijn.
Net als in Persona 5 is elke gevangenis dicht opeengepakt met te verslaan vijanden en schatten om te vinden, waardoor het de moeite waard is voor spelers om hun tijd te nemen en elk gebied volledig te verkennen. Strikers legt op zijn beurt ook de nadruk op stealth voor de speler, omdat vijanden die de Phantom Thieves overrompelen niet alleen het feest in een hinderlaag kunnen lokken, maar ook het beveiligingsniveau van de gevangenis verhogen en het risico lopen ze af te sluiten van de beloningen van een schatkist. Bovendien kunnen spelers verschillende objecten in de omgeving gebruiken om nieuwe gebieden te bereiken of een beter uitkijkpunt krijgen om een stealth-aanval op vijanden uit te voeren.
In de traditie van Musou-games, plaatst Strikers spelers in de rol van vier van de Phantom Thieves tegelijk, inclusief Joker en drie andere leden naar keuze. Vanaf het begin hebben spelers de vrijheid om hun gezelschap samen te stellen met elke Phantom Thief die ze maar willen, wat veel flexibiliteit geeft om te experimenteren of te mixen en matchen met elk personage.
Hoewel ik me aangetrokken voelde om enkele van mijn persoonlijke favoriete personages in elke dungeon te brengen, weet Strikers een geweldige balans te vinden door elk personage zich grotendeels van elkaar te laten verschillen en met een specifiek doel in het team als een heel. Gecombineerd met het feit dat je op elk moment van groepsleden kunt wisselen, pleit Strikers er echt voor dat je een idee moet krijgen van hoe elke Phantom Thief speelt en dat je de beste kans moet identificeren om te brengen ze in misschien wel.
Hoewel het de kenmerkende hack-and-slash-gevechten heeft die van Musou-games worden verwacht, voelt Strikers in veel opzichten drastisch anders aan dan zoiets als Dynasty Warriors. De integratie van de RPG-elementen van Persona 5 voegt een heel ander niveau van strategie en diepgang toe aan de ervaring, aangezien het aanroepen van de Persona van een geselecteerd personage de tijd zal stoppen en de speler de beste aanvalsoptie tegen een groep vijanden laat formuleren. Dat gaat zelfs zover dat het de verschillende zwakheden en weerstanden van elke Persona bevat, samen met alle statuseffecten die spelers kennen van de Persona-serie.
Het is hier dat ik zou kunnen zeggen dat Strikers soms een beetje te veel naar spelers gooit, soms in het heetst van de strijd, maar het doet het ook uitzonderlijk goed in het brengen van een meer actiegerichte kijk op het gevecht van Persona 5. Dingen kunnen vrij snel escaleren als je wordt overspoeld door enorme groepen vijanden en niet alleen jezelf probeert te redden, maar ook de rest van je gezelschap in de gaten houdt als ze slechts een zwakke gezondheid hebben of worden belemmerd door een status effect.
Dit is vooral het geval tijdens baasgevechten, en dat is waar ik voelde dat aanvallers echt een aantal aanzienlijke moeilijkheidspieken kunnen raken; Vaak kunnen bazen een strijd zijn als je er niet op voorbereid bent, wat tot frustrerende ontmoetingen kan leiden. De turn-based RPG-structuur van Persona 5 leende zich iets beter om spelers de kans te geven om over dingen na te denken. Terwijl de realtime gevechten van Strikers het gevoel kunnen hebben dat je probeert op adem te komen en boven water te blijven.
Maar op de momenten dat het gevecht vordert en de muziek begint, is Persona 5 Strikers gewoon geweldig om te spelen. Een Baton Pass naar een ander partijlid gooien en opbouwen naar All Out Attacks voelt bevredigend en responsief, vooral als het gaat om het wegvagen van enorme golven van Shadows met de Showtime Attack van een personage, die net zo overdreven zijn als jij verwachten. Strikers geeft de energie en stijl van de Phantom Thieves perfect weer, en zelfs na tientallen ontmoetingen kon ik niet anders dan glimlachen als ik het gevechtsthema hoor beginnen. Het voelt meteen thuis met enkele van de beste nummers van de soundtrack van Persona 5.
Het had was makkelijk geweest voor Persona 5 Strikers om een ervaring te zijn die simpelweg de Persona- franchise op de mouw droeg of die voelde als een mismatch met zijn meer actiegerichte gameplay. Het meest bewonderenswaardige aan Strikers is echter het feit dat het zo hoog mikte om een ervaring te bieden die complementair is aan de reis die fans met deze personages in Persona 5 hebben afgelegd. In bijna elk opzicht vindt Strikers de juiste balans tussen het integreren van de stijl en gameplay van zijn voorganger, terwijl het zijn eigen positie vindt om spelers opwindende en flitsende gevechten te bieden die de Phantom Thieves of Hearts waardig zijn.
