Rune Factory 5 is een spannende, verslavende ervaring met talloze evenementen en mechanics die je urenlang zullen boeien.
Sommige games, zoals The Sims en Animal Crossing, trekken je naar binnen met hun comfortabele routine, waardoor je gemakkelijker in de mechanics komt en je de ervaring je eigen kunt maken. De Rune Factory-serie is een voorbeeld van deze gameplay-stijl en combineert landbouw, gezelligheid en kerkercrawling.
Als iemand die de franchise heeft gespeeld sinds de eerste spin-off van Story of Seasons 15 jaar geleden, heb ik er altijd van genoten hoe de actie/RPG een gevoel van ontdekking vastlegt. Of het nu gaat om het opgraven van een nieuwe locatie met verse items en monsters om te fokken of om meer te weten te komen over de excentrieke mensen van de stad, er is een bevredigend gevoel van vooruitgang in de bijna eindeloze opties voor hoe je dagen kunt doorbrengen. Rune Factory 5 slaagt in dit opzicht en in veel opzichten is het een van de betere inzendingen in de serie. Helaas verdunnen sommige technische problemen, zoals een vreselijke framerate, naast slecht ontworpen gevechts- en upgradesystemen, de ervaring.
Rune Factory 5 zet de traditie voort van een verhaallijn met geheugenverlies om het verhaal te stimuleren. Je komt op mysterieuze wijze terecht in de stad Rigbarth, zonder je te herinneren hoe je daar bent gekomen. Het enige wat je weet is dat er iets mis is als monsters het land binnenvallen. Om antwoorden te zoeken, neem je een baan als ranger aan. Dit stelt je in staat om verzoeken van stedelingen aan te nemen en op onderzoek te gaan naar verdachte plaatsen in de hoop je volgende aanwijzing te vinden voor de grotere mysteries die in het spel zijn. Natuurlijk, om een inkomen te verdienen om van te leven, moet je onderweg boeren.
De plot doet zijn werk om je in de wereld te krijgen en wendingen te bieden om je te laten ontdekken, maar het zijn de stedelingen die de ervaring maken. De cast is een van de sterkste van de serie, met sympathieke en interessante personages in overvloed. Ze zijn niet zo overdreven als sommige eerdere inzendingen, maar ik was betrokken bij hun persoonlijke worstelingen, zoals Lucy die haar vader miste, naast meer komische situaties, zoals Ryker die altijd een dutje wil doen. Het hebben van karaktergerichte speurtochten biedt extra lagen aan hun dagelijkse persoonlijkheden.
Als actie/RPG en relatie/landbouwsim biedt Rune Factory een mooie variatie aan manieren om je tijd door te brengen. Als je je op de stedelingen concentreert, kun je nevenavonturen openen en je uiteindelijk naar liefde leiden. Catering voor landbouw verhoogt uw winst snel, zodat u alles kunt upgraden, van uw huisgrootte tot zelfs de voorraad die beschikbaar is in winkels in de stad. Het betreden van kerkers en het verslaan van hun bazen bevordert vaak de plot, maar je kunt ook een level omhoog gaan, nieuwe wapencombo’s leren, items oppikken om te knutselen en enkele monsters temmen om op je boerderij te werken of met je te vechten. De game heeft een boeiende lus en ik had nooit het gevoel dat mijn dagen leeg waren, maar het drong al snel tot me door dat veel van deze systemen gewoon gemiddeld of onvoldoende zijn in hun ontwerp.
Om te beginnen is het gevecht, hoewel verbeterd ten opzichte van eerdere inzendingen, onhandig, en de onhandige combinatiemogelijkheden met meerdere knoppen helpen niet. Je tikt op R om te sprinten, maar als je hem ingedrukt houdt, komt je magie tevoorschijn. Het kleine verschil in input is het recept voor een ramp die je zou verwachten; mijn magische menu kwam tevoorschijn toen ik vaker probeerde te ontwijken dan ik zou willen toegeven. Dat gezegd hebbende, vond ik het aantal verschillende beschikbare wapens leuk en hoe ze allemaal uniek aanvoelen, van melee-gerichte bokshandschoenen tot zware lange zwaarden die een vuist maken. Het gebruik van verschillende wapens veranderde mijn benadering van vechten. Met snelle, minder uithoudingsvermogen uitputtende dubbele blades, kon ik het me bijvoorbeeld veroorloven om aanvallen en combo’s te spammen, terwijl zwaardere wapens ervoor zorgden dat ik achteruit ging en wachtte op openingen om tegen vijanden te jammeren.
Helaas moedigt Rune Factory 5 niet veel experimenten met zijn verschillende wapens aan. Spelers moeten de vaardigheid van elk wapen verhogen om combo’s en nieuwe aanvallen te leren. Terug beginnen bij het begin leek me niet de moeite waard, en als ik niet had geprobeerd een panoramisch beeld van de game te krijgen voor de doeleinden van deze recensie, zou ik het hele spel met slechts een of twee wapens hebben vastgehouden.
Ik heb genoten van het zien van de coole ontwerpen van de bazen (een persoonlijke favoriet is een kleurrijke octopus), maar ertegen vechten is erg alledaags. Bazen gaan over het kijken naar patronen van vijanden, maar ik voelde me nooit uitgedaagd, vooral niet toen ik getemde monsters in het gevecht bracht. Je kunt ook dorpelingen met wie je bevriend raakt, meenemen om samen met je te strijden. Ze bieden krachtige team-up-aanvallen met je personage, maar ze beginnen allemaal op een laag niveau en moeten vechtervaring opdoen voordat ze nuttig worden. Al mijn dorpsstrijders stierven te snel naar mijn smaak, en ik vond de sleur niet de moeite waard, dus liet ik ze vaak achter ten gunste van monsters die ik temde.
Dat is het ding over Rune Factory 5; alles wordt gevoed door levels te winnen. Aan de ene kant kan dit bevredigend zijn; aan de andere kant kan het vervelend slijpen vereisen. Het gaat niet alleen om je gevechtsniveau; je kook-, smeed-, knutsel- en scheikundeniveaus concentreren zich ook op dit voortgangssysteem, waar het uitproberen van nieuwe recepten betere items, wapens en bepantsering oplevert.
De enige manier om recepten te ontgrendelen is door blindelings te experimenteren, receptbrood te kopen (elke dag in beperkte hoeveelheden verkrijgbaar), te hopen dat een NPC er een onthult in een willekeurig gesprek, of brood te ontvangen als een zoektocht of festivalbeloning. Als je eenmaal hogere niveaus hebt bereikt, wordt het pas echt leuk om te zien wat je kunt maken. Ik maakte een pluche apenschild en kon alles koken, van chocoladebiscuit tot stervormige aardappelpartjes. Het upgraden van wapens, bepantsering of landbouwwerktuigen was echter te veel vallen en opstaan naar mijn smaak.
Omdat je drankjes kunt maken, oogsten, smeden, koken en mixen, pak je op een bepaalde dag talloze items op. Helaas is voorraadbeheer een puinhoop, waardoor dit behoorlijk pijnlijk is. Je rugzak kan maar een bepaald aantal items dragen en ik had constant ruimte tekort. Ik verloor zoveel tijd met het verplaatsen van items naar de opslag, die ik ook constant moest uitbreiden. Om nog erger te maken, groepeert de game items niet automatisch wanneer je ze naar de opslag verplaatst, waardoor je gedwongen wordt om items te vinden om aan elkaar te koppelen om ruimte te besparen.
Hoewel ik geïrriteerd raakte met mijn inventarisruimte, heeft het mijn liefde voor het verkennen en het plezier van het vinden van nieuwe dingen nooit afgestompt. Van het zoeken naar bandietenschuilplaatsen, kristallen grotten, lavagrotten en meer, elk nieuw gebied is een kans – of het nu gaat om het vinden van zeldzame voorwerpen en ertsen om te knutselen, het vinden van krachtige monsters om te temmen of het verwerven van een nieuwe vrucht die kan worden gebruikt in een kookrecept . Elke reis die je maakt, voelt de moeite waard – zelfs als je gewoon door de stad loopt om iets nieuws over een dorpeling te ontdekken.
Festivals en speciale evenementen helpen de kalender op te splitsen, en ik vond hun interactiviteit leuk, waardoor ik minitaken kon voltooien, zoals bonen ontwijken en mijn eigen monsterteam creëren voor een toernooi. Helaas zijn de evenementen van korte duur en gaat de rest van de dag verloren omdat dorpelingen gewoon rond het festivalterrein blijven staan. Het hebben van meer dan één hoofdevenement zou een grote bijdrage leveren om deze vieringen de moeite waard en impactvol te maken.
