Saints Row keert terug met veel humor, gekkigheid en actie zoals we gewend zijn.
De Saints Row-reboot bevat een nieuwe cast van personages en een andere locatie om te verkennen, maar het hart en de ziel zijn niet veranderd: spelers kunnen opnieuw een spannend misdaadfeest verwachten, giechelende humor, overal paarse spetters en een open- wereld boordevol dingen om te doen en geheimen om te ontrafelen. De game heeft ook de gave om alles op te blazen. Met andere woorden, het is heel leuk op die traditionele Saints Row-manier en nog beter als je het samen met een vriend ervaart.
Saints Row zorgt vanaf het begin van het spel voor een opwindende puls die af en toe hartklopt met grafische glitches of regelrechte flatline kan veroorzaken wanneer gameplay-bugs de voortgang stoppen. De ruwe randen zijn merkbaar, maar zijn kleine hindernissen in een verder uitstekende game. Saints Row is nog nooit zo goed geweest, maar ik zou het niet de volgende evolutie in de serie willen noemen — het voelt als een alternatief vervolg op Saints Row 3. Beschouw dat als zowel een compliment als een kleine klacht. De missieontwerpen en coöpspel bouwen creatief voort op die formule, terwijl het vuurgevecht en de animaties niet veel verbetering hebben laten zien en ver achterblijven bij wat we tegenwoordig in games verwachten.
Dit deel slaat binnen enkele minuten na het spelen toe met dwaasheid, waarbij het hoofdpersonage waarschijnlijk de langste reeks f-bommen in alle entertainment levert. Dit moment versterkt de dwaze (en lage voorhoofd) sfeer van het spel, die meer raakt dan het mist, en laat zien dat de hoofdrolspeler een beetje een wildcard kan zijn. De speler ontwerpt dit personage en bepaalt zijn geslacht, stem, gelaatstrekken en zelfs de grootte van hun geslachtsdelen. Deze hoofdrol is mooi opgeschreven en gaat naadloos samen met een fantastische ondersteunende cast die de game een legitieme teamdynamiek geeft, zowel in het verhaal als in de missiestroom. Eli is het brein van de operatie, en zijn liefde voor LARPing drukt op je af. Neenah’s obsessie met auto’s en kunst is aanstekelijk en wordt in het spel weergegeven. En dan is er Kev, die altijd zonder shirt is, van taco’s houdt,
De fictieve wereld van Santa Ileso is net zo kleurrijk als deze cast en steelt de aandacht met creatieve architectonische ontwerpen zoals dinosaurusbeelden en ultramoderne wolkenkrabbers die worden ondersteund door schilderachtige woestijnen en bergen. Ik vind het leuk hoe ontwikkelaar Deep Silver Volition de speler aanmoedigt om te stoppen om het architecturale vakmanschap te bewonderen met fotomomenten. Wanneer ze worden gefotografeerd, veranderen sommige van deze wonderen in decoraties voor de basis van de heiligen. Ik weet niet hoeveel uur ik heb gezonken om deze verzamelobjecten op te sporen. Ze belonen je goed voor het nemen van de tijd om te verkennen.
Rondreizen in Santa Ileso is zelden vervelend, ook al zijn stukken ervan opmerkelijk vlak. Van hoverbikes tot op batterijen werkende tanks, de voertuigvariatie is groot en verrassend krachtig. Een standaard verroeste auto doet ook dienst als wapen dat andere voertuigen van de weg kan slaan en de wetten van de natuurkunde kan overtreden om in een mum van tijd bochten te nemen. De meeste van deze ritten bieden uitgebreide aanpassing van de tuner, waardoor hun uiterlijk kan transformeren door diepe bronnen van lichaamsmod-onderdelen, banden, verf en meer. Extra aanpassingsonderdelen zijn aan de zijkant weggestopt als verborgen verzamelobjecten, wat nog een reden is om te verkennen.
Ik heb genoten van elke missie in het spel. Het kritieke pad en de nevenactiviteiten worden met zorg behandeld en leveren interessante of gekke doelen op locaties die je gezamenlijk een goed beeld geven van de meeste belangrijke landschappen en interieurs van de kaart. Het zou niet eerlijk van me zijn om deze opstellingen te verpesten, maar ik was vooral onder de indruk van een gevangenismissie die verandert in een videoclip. Deze missies schalen mooi op voor coöperatief spel, net als de meestal optionele criminele ondernemingen. Verzekeringsfraude is helaas niet geëvolueerd (maar is nog steeds dom leuk), maar er is een leuke afwisseling voor hen samen. De meeste zijn kort en krachtig en belonen de speler met de broodnodige nieuwe vaardigheden, geld, wapenmateriaal en misschien zelfs een nieuwe auto of outfit.
Nieuwe ondernemingen worden in een mooi tempo ontgrendeld, omdat ze gebonden zijn aan kritische beats in het verhaal, wat zelfs aan het einde van de game iets anders oplevert om in te duiken. Het verhaal vordert met een behoorlijke clip tot rond de derde akte, waar het voelt alsof een heel hoofdstuk van het spel ontbreekt. De Saints gaan in een oogwenk van lompen naar rijkdom, en de laatste act ontvouwt zich. Het is een schokkende plotsprong die het gevoel geeft dat ik een groot deel van de groei van de heiligen heb gemist.
Gevechten zijn een van de grootste onderdelen van het spel en het vindt nooit echt zijn groove. Een deel van het probleem is dat ik me slecht voelde voor de meeste van mijn tegenstanders. Ze vallen lukraak in de meeste gevechten, raken doorzeefd bij elke stap, of maken een ongemakkelijke duikrol, waardoor ze kwetsbaar zijn als ze nadenken over wat ze nu moeten doen. De selectie van vuurwapens stelt ook teleur, zowel qua gevoel als qua variatie. De vreemd genaamde Thrustbuster is het grootste wapen van Saints Row tot nu toe (omdat het vijanden de stratosfeer in stuurt), maar de meeste machinegeweren en pistolen voelen onopvallend aan. Het standaard lock-on targetingsysteem haalt de opwinding uit de vuurgevechten en is iets dat de meeste games generaties geleden hebben verlaten. Dat gezegd hebbende, dingen opblazen – wat je de hele tijd doet – is ongelooflijk lonend, gezien de omvang van de meeste schade.
Tijdens mijn 30 uur spelen heb ik verschillende problemen ondervonden, waarvan de ernstigste waren dat mijn wapens niet meer vuren, maar de meeste waren van de visuele variëteit, zoals het verdwijnen van het hoofd van mijn personage. De gameplay kan ruw zijn en kan je dwingen een checkpoint opnieuw te laden. Gelukkig is het spel liberaal voor hen, dus er gaat niet te veel tijd verloren, maar het stinkt nog steeds om stappen te moeten herhalen.
