Saints Row: The Third Remastered is een geweldige open world game waarin je door een speeltuin van een stad raast terwijl je die aan het verwoesten bent.
Toen Saints Row The Third negen jaar geleden uitkwam, was ik een van de mensen die het religieus speelde. Ik had de strategiegids, ik had de trailer van “Power” een miljoen keer bekeken en ik bracht al die tijd door met het slaan van vijanden en duikbommen in auto’s.
Dit alles wil zeggen dat ik een vrij sterke relatie heb met Saints Row The Third, evenals met alle games in de serie tot nu toe. In de negen jaar sinds de release kan ik echter niet echt zeggen dat ik zoveel aan de game heb gedacht. Met Saints Row 2 behoorlijk geaard en Saints Row IV helemaal gek, verliet Saints Row The Third als het rare middelste kind van de serie. Met dat in gedachten, was Saints Row The Third de moeite waard om opnieuw in de schijnwerpers te zetten?
Als je nog nooit de Saints Row-spellen hebt gespeeld, is dit misschien de beste plek om te beginnen, aangezien de derde titel in de serie de Third Street Saints bevat in een gloednieuwe stad en tegen gloednieuwe vijanden. Je speelt als de volledig aanpasbare baas van de Saints en moet de stad langzaam overnemen door missies en een overvloed aan extra content te voltooien. Het verhaal is op geen enkele manier geweldig, maar het feit dat het je eigen aangepaste personage is, geeft het een speciaal soort charme. Het is nog steeds een raadsel waarom ze ervoor kozen om Gat in de eerste twintig minuten te vermoorden.
De belangrijkste toevoeging aan deze remaster zijn de grafische veranderingen. Nieuwe verlichting en bijgewerkte karaktermodellen zorgen ervoor dat Saints Row The Third er over het algemeen beter uitziet, maar de implementatie is bij lange na niet perfect. Om te beginnen zien sommige van de personagemodellen er een beetje uit dankzij deze upgrades. Zowel Gat als Pierce zien er iets te realistisch uit voor de stijl van de serie. Het laadscherm geeft er absoluut ongelooflijk uit, maar de in-game modellen kunnen helaas niet vergelijken.
Door de verlichting kan Steelport er soms fantastisch uitzien, maar nogmaals, het is een allegaartje. Het weer en de tijd kunnen een groot verschil maken in hoe goed deze remaster is. Als de zon op de juiste manier schijnt, kan hij er heel goed uitzien, maar door bepaalde dingen zoals mist en regen kan de wereld er een beetje raar uitzien. Over het algemeen het spel doet er beter uitzien dan het oorspronkelijk deed, maar het is jammer dat het niet zo effectief als het wil zijn.
Het is ook vermeldenswaard dat Saints Row The Third nog steeds bezaaid is met bugs en glitches. Animaties zullen stotteren, missies weigeren te voltooien en er is altijd een rare tijdspanne tussen het voltooien van een doel en het spel dat besluit dat het tijd is om de missie verder te brengen. Verwacht hier geen stabiele ervaring. Het is ook een grote teleurstelling dat deze remaster 30 FPS is. Framesnelheid maakt zeker geen spel, maar 60 FPS zou dit pakket een veel betere upgrade hebben gemaakt.
De nieuwe graphics zijn het enige nieuwe dat naar Saints Row The Third Remastered komt, dus het is jammer dat het niet zo goed landt als het wil. Daarnaast fungeert de game in feite als een GOTY-bundel met alle DLC van de game, wat negen jaar later als een grote vraag voor €40 voelt, zelfs als dat betekent dat de game nu op de current gen kan worden gespeeld. Dat betekent dat je vertrouwt op de kwaliteit van de gameplay om de prijs de moeite waard te maken.
Gameplay lijkt over het algemeen erg op andere open-wereld games, maar Saints Row voelt over het algemeen een stuk sneller aan bij alles wat het doet. Derde persoon schieten staat hier voorop bij de ervaring en hoewel het niets grensverleggend is, voelt het best goed om te spelen dankzij de leuke wapens. Je verbetert langzaam je karakter en tegen het einde voel je je een krachtpatser van een gangster. Als je hier op zoek bent naar een moeilijke ervaring, dan zoek je waarschijnlijk op de verkeerde plaats.
Saints Row The Third laat vandaag de dag wel enkele van de coole gameplay-ideeën zien die ik volledig was vergeten, zoals de beschimpingen die je aan je personage kunt toewijzen en de mogelijkheid om eigendommen te bezitten. Veruit de coolste is de sprint-modifier, die je acties verandert afhankelijk van of je wel of niet sprint. Nut-punches veranderen in worstelbewegingen, springen verandert in een ontwijking en carjacking verandert in een voorruitbrekende overname. Hoewel autorijden niets bijzonders is, maakt de mogelijkheid om in auto’s te springen het ongeveer tien keer zo leuk.
