De mix van humor en geweldige personages vormt een perfecte aanvulling op het Borderlands-universum dat door Gearbox is gecreëerd.
Het speelt zich af in de wereld van (niet verrassend) Borderlands, de geweldige first-person shooter-loot-fest-serie gemaakt door Gearbox, volgt de hoofdpersonages Rhys en Fiona tijdens hun overlevingsproeven in de vijandige wereld van Pandora. Het is een losbandige reis, gevuld met geweldige personages, prachtige locaties en een gezonde dosis gekke komedie die voortkomt uit zowel zijn humor als zijn grove gevoel voor humor, maar maak je geen zorgen als je nog nooit eerder games in de Borderlands hebt gespeeld. Tales from the Borderlands is gewoon zo goed, en staat zo sterk op eigen benen, dat je er moeiteloos verliefd op kunt worden.
Iedereen die de afgelopen jaren bekend is met de uitvoer van Telltale Games, zal de gebruikelijke afhankelijkheid vinden van de kracht van het vertellen van verhalen om de speler betrokken te houden, in tegenstelling tot gameplay-functies, die grotendeels opnieuw een kwestie zijn van simpelweg knoppen drukken en dialoogkeuzes selecteren. Dat gezegd hebbende, er zijn een of twee nieuwe accenten aan de gameplay waardoor Tales from the Borderlands opvalt. Geld zoeken en je uiterlijk upgraden, is bijvoorbeeld een leuke kleine bijkomstigheid die een beetje maatwerk toevoegt, en de Eco-Eye-functie waarmee je je omgeving kunt scannen op interessante plaatsen. Bovendien voelen de snelle evenementen van de game veel dynamischer aan dan de eerdere inspanningen van Telltale en zijn ze erg leuk om te zien. Maar wat de verhalen betreft, Tales from the Borderlands voelt onberispelijk aan. Verteld door de ogen van Rhys en Fiona, zijn de personages meesterlijk geschreven, elk met hun eigen unieke persoonlijkheid en eigenschappen die in de loop van de vijf afleveringen een groot gevoel van ontwikkeling krijgen. Zelfs de bijpersonages die slechts een paar afleveringen te zien zijn, zijn net zo boeiend als de kern van de cast. Wat echter aangenaam uniek is aan de toon van het schrijven voor Tales from the Borderlands, is hoe zelfbewust het is van de typische Telltale-tropen, zelfs zo ver dat het soms de draak steekt met zijn eigen mechanica. Deze zelfspot geeft Tales from the Borderlands een meer verfrissende kijk op de formule en voegt ook veel meer plezier toe.
Vergeleken met de serieuzere toon van Telltale’s laatste paar gameseries, zijn de beslissingen in Tales from the Borderlands minder uitdagend en gebukt onder emotionele onrust. In feite vanwege de komische stijl van de Borderlandsfranchise, wordt je aangemoedigd om te kiezen voor de meer belachelijke variatie van evenementen, met vaak meer lonende en hilarische resultaten. Soms wordt de door de speler gekozen beslissing, hoe belachelijk ook, uitgespeeld voordat hij weer terugkeert naar het standaardverhaal, maar je voelt je zelden bedrogen door het feit dat het spel je beslissing in feite teniet heeft gedaan. Het framing-apparaat van Rhys en Fiona die hun verhaal onder schot navertellen, levert veel meer komische beats op terwijl ze elkaars overdreven versie van gebeurtenissen proberen te kleineren, en dit is perfect in het gameplay-verhaal ingebouwd. De beslissingen zijn er niet zozeer om de toekomst van het verhaal te bepalen, wat ongetwijfeld sommige vrome Telltale-fans op de verkeerde manier zal wrijven, maar door de zelfreflecterende stijl te omarmen en keuzes te bieden die meer op humor berusten dan op een plot-twist.
Ondanks dat de meeste van je keuzes nogal onbeduidend zijn voor het algehele verhaal, is het best netjes hoe in de finale beslissingen die in de vijf afleveringen worden genomen, een impact hebben op wie je kunt rekruteren voor het laatste avontuur. Hoe verschillende personages de finale beïnvloeden, is moeilijk te zeggen zonder het spel meerdere keren te hebben gespeeld, maar het is verfrissend om dit te zien als een resultaat van je keuzes in plaats van teleurgesteld te zijn door een enkel vast einde. En omdat de personages allemaal briljant zijn geschreven en op zichzelf aantrekkelijk zijn, is er een grotere motivatie om ze te ontgrendelen.
Tales from the Borderlands kunnen gemakkelijk het opnemen tegen de beste kanshebbers op tv, niet alleen vanwege het schrijven, maar ook vanwege de filmische schoonheid. Telltale’s spellen, hoewel krachtig met betrekking tot hun verhalen en de emotionele banden met de personages erin, kunnen soms visueel stationair aanvoelen. Buiten hun snelle actiescènes worden gesprekken tussen personages vaak gefilmd vanuit een statisch camerapunt, zonder veel artistieke creativiteit van de een naar de ander. Verhalen uit de grenslanden hebben dit probleem niet. Het voelt als een tv-serie, en een goed gefilmde serie. Met de kenmerkende animatiestijl van Telltale Games werkt de stripboekesthetiek perfect voor de toon van de serie en is het moeilijk om het op een andere manier voor te stellen. Ondanks dat de animatiestijl in eerdere games nogal beperkend aanvoelde en niet in staat was om de juiste emotie weer te geven die door de dialoog wordt gevraagd, lijkt het er in dit geval op dat er veel meer zorg is besteed aan het nauwkeuriger vormgeven van deze personages. De gezichtsanimatie is zo sterk dat je een scène kunt lezen zonder een enkele regel dialoog, zowel vanwege de bizarre komische reacties als een emotionele high tussen twee personages. Het gaat echt een stap vooruit om deze wereld en zijn personages tot leven te brengen.
Er zijn vijf afleveringen van elk ongeveer 90 minuten. Ik hield niet van de tweede aflevering – er is een ongemakkelijke ‘verkenning’ en een paar grappen die voor mij plat vielen – maar als geheel raad ik het ten zeerste aan. De finale is langer dan de rest, en als je tot nu toe van de serie hebt genoten, denk ik niet dat het je in de steek zal laten. Het wordt een beetje sentimenteel en cheesy – altijd knipogen naar ons om er zeker van te zijn dat we weten dat het zich bewust is van zijn eigen cheesiness, natuurlijk – maar verdomme, het is schattig. Rhys is schattig, Fiona is schattig, Vaughn en Sasha zijn schattig, Loader Bot en Gordys zijn schattig als de hel. Zelfs als ik het gevoel had dat ik met mijn ogen moest rollen voor een zwakke grap, vond ik de cast te leuk om te willen. Tales from the Borderlands is een geweldig spel, zelfs als je niet om Borderlands geeft.
Tales from the Borderlands is een prachtige game. De luchtige humor zorgt voor veel grappen en gelach van de tegenstrijdige persoonlijkheden van de cast of de gruwelijke en vaak belachelijke situaties waarin ze verstrikt raken. Toch is het niet alleen een gek feest. Ontroerende momenten zijn er genoeg; degenen die opduiken in de emotionele climaxen van de afleveringen, en anderen die gewoon de prachtige cinematografie demonstreren en de relaties van de cast ontwikkelen. De manier waarop het verhaal wordt verteld en ontwikkeld, met wendingen die dingen fris en opwindend houden, samen met de perfecte mix tussen de kenmerkende Borderlands-humor en echt krachtige momenten, zowel ontroerend als angstaanjagend, betekent dat Tales from the Borderlands is zonder twijfel Telltale Games op zijn best.
