The Elder Scrolls Online: Greymoor is een solide nieuw hoofdstuk in de Elder Scrolls-sage, ondanks dat het soms te dicht bij de traditie staat.
The Elder Scrolls Online is tot bloei gekomen sinds de One Tamriel-update, maar het kon nooit helemaal ontsnappen aan de altijd opdoemende schaduw van Skyrim. Als laatste hoofdgame in de langlopende franchise, blijft Skyrim een hoeksteen in modern game-design. Met fans dorstig voor The Elder Scrolls VI, heeft The Elder Scrolls Online al geruime tijd de zware last van het voldoen aan de verwachtingen van fans moeten dragen.
The Elder Scrolls Online: Greymoor is in sommige opzichten een ode aan die fans, en een typische The Elder Scrolls Online-uitbreiding in vele andere. Hoewel de twee nieuwe zones Western Skyrim en Blackreach misschien wel de beste zijn die sinds Morrowind zijn toegevoegd, is het formaat in zoveel jaren niet veranderd. Fans die Greymoor binnenkomen, weten wat ze kunnen verwachten en het aanbod is redelijk goed, maar nieuwe fans die voor het eerst Elder Scrolls Online binnenkomen en verwachten dat Skyrim 2.0 hun verwachtingen aan de deur moeten nakijken.
Hoewel de meeste advertenties rond The Elder Scrolls Online: Greymoor zich hebben gericht op onze terugkeer naar Skyrim om een verraderlijke vampirische vijand te verslaan, is Western Skyrim niet de enige zone in dit land van Nords, reuzen en berijpte bergtoppen. Eastmarch en The Rift zijn sinds de lancering in Elder Scrolls Online, met respectievelijk Windhelm en Riften.
Met de toevoeging van Western Skyrim beschikt Elder Scrolls Online nog steeds niet over het hele land, wat bestaande fans goed zullen vinden. Nieuwe fans moeten hiermee vrede sluiten als ze verwachtten al hun favoriete locaties te zien en van plan waren om de hele regio naadloos te verkennen. Dit is geen slag tegen wat Greymoor is; dit is wat ik aan het begin verwachtingen stel. Als je alle advertenties hebt gezien en daar bent gestopt, moet je waarschijnlijk weten waar je aan begint. Ik wil deze disclaimer uit de weg ruimen, want Western Skyrim – hoe klein ook – is misschien wel de beste nieuwe zone die sinds Morrowind aan The Elder Scrolls Online is toegevoegd.
Summerset en Elsweyr waren mooie uitbreidingen, vol kleur en detail. Terwijl Summerset iets te dicht bij de traditionele tafferelen hing, bleef het een prachtig eiland om rond te lopen, en het hoofdverhaal was misschien wel het beste in de hele game. Elsweyr was visueel een aangename verandering van tempo, met invloeden uit het Midden-Oosten en Zuid-Azië, maar het hoofdverhaal bereikte niet helemaal dezelfde hoogten als dat van Summerset. Net als die twee zones zijn Western Skyrim en Blackreach beide visuele pracht, ondanks de verouderende engine en de vele texturen met lage resolutie die nog steeds in het spel voorkomen.’
Western Skyrim is precies wat je verwachtte: met sneeuw bedekte bergtoppen, bevroren noordelijk afval en glooiende zuidelijke heuvels. Het is net zo prachtig in The Elder Scrolls Online als in Skyrim, hoewel de meer gestileerde benadering van Elder Scrolls Online een paar puristen kan afwijzen. Blackreach is de visuele ster van de show, met zijn enorme grotten, pulserende oranje schimmels en monsterlijke stalagmieten en stalactieten. The Elder Scrolls Online heeft altijd een indrukwekkend verlichtingssysteem gehad en wordt in beide zones goed gebruikt. Zelfs de texturen lijken scherper, maar dat weerhoudt Zenimax er niet van om modderige exemplaren te gebruiken om over de minder opvallende objecten en terreinen te papieren.
Visuals terzijde, er is iets met het ontwerp van zowel Summerset als Elsweyr dat ze een niveau onder Western Skyrim plaatst: hun meer circulaire ontwerp. Een groot deel van de inhoud speelde zich af in een het midden van elke zone was grotendeels kaal of onbegaanbaar. Hoewel er binnen elk hoofdstuk genoeg te ontdekken was, zorgde deze ontwerpkeuze ervoor dat elk zich minder open voelde en meer gericht op een strikt pad. Je zou zeker je neus in elke richting kunnen wijzen en een avontuur tegenkomen, maar ze misten die magie van Elder Scrolls – dat gevoel van verwondering dat afkomstig is van het onbekende. Deze klacht zou kunnen worden ingediend bij The Elder Scrolls Online als geheel, met zijn duidelijk telegrafische zoekhubs en speciale locaties, maar de oorspronkelijke zones hebben die aandachtspunten beter verspreid over de hele breedte van de kaart.
Western Skyrim staat dichter bij Morrowind dan die twee in dit opzicht. Het is een bestaande kaart die is getransplanteerd van zijn stand-alone spel naar The Elder Scrolls Online. Net als Morrowind heeft het niet elke grot, toren of nieuwsgierigheid. Op een bepaalde manier stippelt het ook belangrijke locaties en alle zijmissies, maar het is open. Echt prachtig.
Dit heeft meer te maken met het bronmateriaal dan met wat dan ook: in Skyrim kon je bijna elke berg beklimmen, elke vallei oversteken en overal naartoe gaan waar je maar wilt. Het had geen last van de ontwerpbeperkingen van een MMO, die ervoor moet zorgen dat alles zo toegankelijk en gemakkelijk mogelijk te vinden is. In Skyrim kon ik over het platteland stoeien, struikelen over een aantal vijanden, ze vermoorden en vervolgens de toren plunderen waar ze buiten kampeerden voordat ik naar elke willekeurige willekeurige richting kuierde.
Western Skyrim repliceert die ervaring misschien niet, maar het legt die sfeer vast. Ja, alles wat van belang is, is duidelijk gemarkeerd en gelabeld in de zonegids (hoewel je nog steeds in de buurt van een locatie moet komen om het permanent aan je kaart toe te voegen). Er zijn maar weinig ongelabelde locaties waar avonturen kunnen worden gevonden, hoewel ze de neiging hebben iets waardevols weg te stoppen.
Het is moeilijk te verwoorden hoe transformerend dat kleine aspect alleen is, maar het had mijn tijd in Greymoor aangenamer gemaakt dan het had moeten zijn. Voor alle doeleinden is het zoneontwerp in The Elder Scrolls Online: Greymoor hetzelfde exacte sjabloon dat we sinds 2017 hebben gezien, en Blackreach, de tweede zone die in dit hoofdstuk is toegevoegd, volgt het naar de letter. In veel opzichten doet Western Skyrim dat ook, maar omdat het oorspronkelijke gebied geen onoverkomelijke geografie bezat, doet The Elder Scrolls Online dat ook niet.
Toegegeven, ik kan niet elke steile rots met mijn paard vervoeren, net zoals ik deed in Skyrim, dus Zenimax Online Studios heeft in plaats daarvan elke bergketen doorspekt met een scala aan paden en paden waarmee ik en anderen zonder beperking kunnen doorkruisen. De ijzige heide ten oosten van Solitude die naar Morthal leidt, domineert de bovenste helft van de zone, wat betekent dat het centrum niet wordt afgesloten of zo levenloos is. Deze twee dingen komen samen om ervoor te zorgen dat Western Skyrim voelt als het eerste echt open hoofdstuk dat is toegevoegd aan The Elder Scrolls Online, en helpt hetzelfde rote patroon te verdoezelen waar we al jaren in vastzitten.
Omdat, ondanks het geweldige gevoel van vrijheid, het basisontwerp van Greymoor niet iets is dat we nog niet eerder hebben gezien. The Elder Scrolls Online heeft een gemakkelijke balans bewaard tussen verkenning in vrije vorm en handhaving van themaparken. Je hebt op je gemak door zones kunnen stuiteren, maar het spel heeft altijd één hand aan het stuur gehouden om ervoor te zorgen dat spelers de belangrijke dingen niet misten. Dit is niet veranderd in Greymoor.
Op belangrijke locaties zitten nog lange zijmissies (hoewel Greymoor er een paar toevoegt die er gewoon zijn voor de ontdekkingsreizigers, zoals de Giant Camps), en het hoofdverhaal neemt je mee op de kaart naar het pad van bijna elke zoektocht binnen de zone. Delves hebben nog steeds een zoektocht, skyshard en baas om aan te pakken. De nieuwe openbare evenementen van Harrowstorm zijn Dark Anchors met weer een twist; het feit dat er niets in Greymoor is, breekt uit de mal die is vastgesteld, en dat is prima. Het zal waarschijnlijk degenen die oversteken irriteren vanwege alle op Skyrim gerichte advertenties.
Misschien ben ik gewoon een fan van checklists, maar terugkeren naar The Elder Scrolls Online: Greymoor had zin om uit te glijden op een oud, versleten paar laarzen. Ze zijn bekend en slechter voor slijtage, maar verdomme zijn ze comfortabel. Gooi het meer open gevoel in dat Western Skyrim naar de vergelijking brengt en het is alsof je nieuwe veters hebt toegevoegd: het is net genoeg om de zaken op te frissen.
