High Isle is een van de meest opvallende uitbreidingen sinds de MMO in 2014 werd gelanceerd.
Het volgende hoofdstuk van het jaarlijkse evenement Legacy of the Bretons, High Isle, is hier! En daarmee een verfrissend gevoel voor The Elder Scrolls Online (ESO). De afgelopen jaren waren het deze epische quests waarbij je een bedreiging voor het leven op Tamriel zoals je die kent, moet stoppen. Dit jaar doen we een stap terug en kijken we terug naar de mensen van Tamriel. De Three Banners vormen al die tijd het hart van ESO Wanneer je je class selecteert, beloof je zelfs trouw aan een van die banners. High Isle terug naar de meer politieke kant en brengt ons een verhaal dat meer op politiek is gericht dan op draken of demonen. De structuur van dit hoofdstuk lijkt echter zo op eerdere toevoegingen. Er is echter nog genoeg te ontdekken en enthousiast over te zijn in High Isle.
High Isle laat een frisse wind waaien in wat voor de rest een vrij donkere reeks toevoegingen was aan The Elder Scrolls Online. Dit hoofdstuk is visueel mooier en meer nuchter. Na het spelen van uitbreidingen een donker tintje hadden, was het best heerlijk om een nieuwe zone met zoveel kleur binnen te lopen. Elke toevoeging aan een zone is op zich al visueel verbluffend, maar High Isle is iets speciaals om te verkennen.
Dit hoofdstuk neemt je mee langs twee eilanden in de Systres-archipel: High Isle, het hoofdeiland dat dienst doet als vakantieplek en de thuisbasis van druïden, en Amenos, een gevangeniseiland met een meer tropisch thema. Zoals gewoonlijk heeft het ontwikkelteam uitstekend werk geleverd met het ontwerp van de zone. Beide eilanden zijn op hun eigen manier mooi en dodelijk.
High Isle is adembenemend. Bloemenvelden staan centraal op dit eiland. Er doorheen rennen en kijken naar de dieren in de buurt was prachtig. Er was zoveel natuurschoon te aanschouwen. Verbluffende kliffen en stralende watervallen maakten duidelijk waarom High Isle een vakantieplek was. Zelfs de dodelijke vulkanische openingen die over het eiland verspreid waren, konden me er niet van weerhouden vol ontzag te staren.
Amenos is ook mooi, maar veel dodelijker. Omdat het een gevangeniseiland is, hebben mensen zich geen zorgen gemaakt over het zo effectief mogelijk bijeendrijven van de gevaarlijke dieren in het wild. Terwijl de gevangenis veilig is met zijn muren, kunnen gevangenen worden verbannen en aan hun lot worden overgelaten. En zo ongeveer alles buiten die muren wil je dood.
De vijanden in High Isle zijn net zo een bezienswaardigheid als de locatie. Een gemeenschappelijke vijand in de Tamriëlische regio’s, de Haj Mota, heeft een koraalversie. Deze koraalhuid is uniek en heeft me meer dan eens in de problemen gebracht toen ik ernaar probeerde te kijken. Maar de Haj Mota is niet het enige leuke vijandige type.
Er zijn er zoveel die variëren van cool om naar te kijken tot een beetje verontrustend. De faunvijanden, het tweevoetige faunvolk, zijn een van die nogal verontrustende types. Denk aan een sater, maar dan omgekeerd. En stel je nu eens voor dat een van hen op je afkomt. Ja, het is een beetje eng.
Hoewel High Isle veel fantasierijke monsters heeft om tegen te vechten, gaat het echte verhaal over mensen. Dit hoofdstuk gaat meer over cultuur en politiek. In dit avontuur werk je met allerlei mensen. The Elder Scrolls Online is nooit verlegen geweest om verschillende rassen samen te laten leven. High Isle is niet anders. En sommige vriendelijke gezichten keren terug! Za’ji en Caska keren terug uit Dragonhold en maken een welkome verschijning samen met andere favorieten.
High Isle begint met het helpen van enkele edelen in Gonfalon Bay. Ze zijn op zoek naar wat verloren “lading” nadat een paar schepen zijn verdwenen. Deze lading is toevallig royals van elk van de Three Banners. Ze waren op weg naar High Isle voor vredesbesprekingen om de Three Banners War te beëindigen. Ze gingen echter niet zomaar verloren op zee.
De mysterieuze Ascendant Order bevindt zich achter de vernielde schepen. Deze groep beweert dat de edelen hun kans op vrede hebben gehad. Ze geloven dat ze vrede kunnen brengen in Tamriel. En ze zijn bereid om alles te doen wat ze nodig hebben om daar te komen.
Jouw quest is om een manier te vinden om de Orde te stoppen en erachter te komen wie erachter zit. Het hele hoofdstuk is nogal politiek-zwaar. Je zult met verschillende families op High Isle praten en meer te weten komen over de problemen tussen hen en hoe sommigen aan de macht kwamen terwijl anderen uit de gratie raakten. Hoewel politiek misschien niet ieders kopje thee is, vond ik het best leuk.
Er zijn nog genoeg gevechten om je door deze campagne te loodsen. Je kunt het hoofdstuk vrij gemakkelijk doornemen en desgewenst enkele van de fijne kneepjes van de politieke kant negeren. Ik raakte er allemaal behoorlijk in geïnteresseerd. Ik zou met extra NPC’s in een gebied praten en alle optionele dialoogopties doorlopen. Als dit echter niet is hoe je wilt spelen, kun je de essentiële dialoog doorlopen om verder te gaan en je jacht op de Ascendant Order voort te zetten.
En hoewel het niet op een of andere grote wereldbeëindigende dreiging stuit, speelt High Isle erg op dezelfde manier als andere hoofdstuktoevoegingen. In feite voelen hoofdstukken op dit moment behoorlijk formeel aan. Je doet wat boodschappen voor de hoofd-NPC terwijl je probeert het motief van de vijand te achterhalen en waar ze vervolgens zullen toeslaan. Het hoofdstuk eindigt met een climaxstrijd en dat is dat. En hoewel de verhalen leuk zijn met een aantal geweldige personages, blijft de herhaling niet onopgemerkt. Er zijn nieuwe locaties en zelfs nieuwe mechanics in deze toevoegingen, maar in de kern begint het allemaal hetzelfde te voelen.
Een grote en zeer welkome toevoeging aan The Elder Scrolls Online is Tales of Tribute. Dit nieuwe kaartspel is een welkome uitstel van de boodschappen en de veldslagen van de questes. Er is een gebouw aan de kust in Gonfalon Bay dat de plaatselijke afdeling huisvest. Daar ontmoet je Brahgas, een houten elf Tales of Tribute-speler. Hij laat je kennismaken met het spel en leert je de kneepjes van het vak.
Het spel is niet al te moeilijk om te leren, maar je zult zeker wat oefening nodig hebben. ESO doet behoorlijk goed werk door ervoor te zorgen dat je de oefening doorloopt voordat je je alleen laat spelen. Bovendien heb je een behoorlijk goede leraar. Brahgas, hoewel een onruststoker, leert je behoorlijk goed te spelen. Hij wordt ook ingesproken door Billy Boyd, het is een feest om je te leren spelen!
Billy Boyd is niet de enige opvallende stemacteur in High Isle. Sterker nog, dat zijn er nogal wat. Bill Nighy is zo’n stemacteur. Dit jaar heeft Laura Bailey zich bij het ESO-team gevoegd als Isobel Veloise! Isobel is een nieuwe metgezel die zich bij spelers kan voegen nadat ze haar missiereeks heeft voltooid. De quests zijn niet te lang en het hebben van een metgezel is zo’n hulp in je avontuur. Isobel gebruikt melee. Dit maakte haar een perfecte metgezel voor mij, omdat ik graag een Necromancer-class speel en wat afstand neem. Iemand hebben die naar binnen kan gaan en wat van de hitte kan opnemen terwijl hij een magische gebruiker speelt, heeft behoorlijk wat geholpen. Companions zijn een vrij nieuwe toevoeging aan ESO in het algemeen, omdat ze voor het eerst werden geïntroduceerd in Blackwood afgelopen jaar. Als iemand die van games voor één speler houdt en ESO in mijn eigen tempo speelt, was het geweldig om een metgezel te hebben.
