Tom Clancy’s Ghost Recon Breakpoint combineert tactische gameplay met een prachtige speelwereld. In deze recensie lees je hoe dat uitpakt.
Breakpoint vindt plaats op een fictief eiland in de Stille Zuidzee, genaamd Auroa. Spelers spelen de rol van Nomad, een Ghost van de 5e Special Forces Group. De bijnaam Nomad werkt redelijk goed, aangezien de speler mannelijk of vrouwelijk kan zijn. De enige keer dat geslacht een verschil lijkt te maken, is wanneer vijanden je zien als je als vrouw speelt, ze zullen schreeuwen dat het een vrouw is waar ze tegen vechten, waarvan ik veronderstel dat het iedereen gek genoeg zou verrassen om de strijd aan te gaan met de Verenigde Staten voor schijnbaar geen goede reden.
Het eiland Auroa is een prachtige plek, met beeldschone omgevingen, dicht gebladerte, overvloed aan dieren in het wild, oh en moordende drones die je echt goed kunnen spotten. De enige echte teleurstelling grafisch in Breakpoint zijn de karaktermodellen. Hoewel het niet al te duidelijk is bij het snipen van anderen, kunnen tijdens filmpjes de plastic kwaliteit van de huid en vreemde gezichtsuitdrukkingen echt een afleiding zijn van een anders fantastisch uitziende game.’
Een volledig op zichzelf staande campagne kan solo worden ervaren, met af en toe een AI-maatje om de plaats van andere spelers in te nemen. Drop-in/drop-out online coöperatie wordt echter ook op elk moment tijdens het spel ondersteund, waarbij alle voortgang wordt opgeslagen voor alle spelers. De karakteraanpassingen die aan het begin zijn ingesteld, zijn permanent, je kunt het geslacht of de fysieke kenmerken van je personage niet meer veranderen als ze eenmaal zijn gekozen, wat een heel vreemde beperking is die niet op zijn plaats lijkt in de spellen van vandaag. Misschien is er een technische reden waarom geslacht en fysieke kenmerken achteraf niet kunnen worden gewijzigd, maar hopelijk wordt het mogelijk om dingen te veranderen op een later tijdstip door middel van een patch.
Er zijn een heleboel dingen te doen in Breakpoint, vooral als het prolooghoofdstuk is voltooid. Hiermee maak je kennis met de homesteads, waar NPC-verzetsstrijders te vinden zijn. Deze locaties bevorderen het verhaal, maar dienen ook als hubs waar andere spelers kunnen rondrennen. In het begin kan het een beetje overweldigend zijn, omdat de hele kaart vanaf dit punt open lijkt te zijn, wat een beetje groter is dan Wildlands. Breakpoint wordt gestart met een gidsmodus die standaard is ingeschakeld en die spelers automatisch in de juiste richting wijst met duidelijk gemarkeerde waypoints en doelstellingen. Spelers worden echter in een vroeg stadium aangespoord om deze handige functie uit te schakelen, zodat ze zich enigszins verloren kunnen voelen, omdat het verhaal het spelerskarakter Nomad vanaf het begin opzette.
Het uitschakelen van deze begeleide modus is een nieuw idee. Waypoints worden verwijderd en spelers moeten hun eigen bakens op hun kaart maken op basis van verschillende aanwijzingen gegeven door NPC’s of van informatie verzameld van dode vijanden of in de omgeving. Het een beetje meer de moeite waard wanneer je precies kunt samenkomen waar een doelstelling is zonder je hand de hele tijd vast te houden tijd. Als je echter geen tijd hebt en gewoon naar het volgende controlepunt wilt gaan, dan is de gidsmodus perfect.
Loot shooters hebben een verslavende gameloop ingebouwd. Spelers krijgen een drip-feed van nieuwe items om te verzamelen naarmate ze dichter bij de eindspelinhoud komen. Hoewel de toepassing van dergelijke mechanics raar aanvoelt in een spel over alleen survivalen op een afgelegen eiland, biedt het verslavende karakter van het loot shooter-genre voldoende dopamine-haast om de meeste spelers geïnteresseerd te houden totdat ze superieure uitrusting hebben. Het slaat nergens op dat je plotseling een enorm geweer kunt uitrusten nadat je op een man hebt geschoten die er aanvankelijk niet bij had, maar als je je ongeloof genoeg kunt opschorten, dan is het gewoon een leuk beloningssysteem om mee aan de slag te gaan.
Uiteraard is Breakpoint ontworpen met het oog op multiplayer. Squads van, je raadt het al, zijn maximaal vier spelers nodig om een deel van de latere en eindspelinhoud aan te pakken. De missie voor het laatste verhaal vereist bijvoorbeeld een niveau van 150, waardoor de meeste spelers enkele tientallen uren nodig hebben om te bereiken. Ondanks dat ze zich op een afgelegen eiland bevinden, staan een schijnbaar onbeperkte hoeveelheid voertuigen ter beschikking van de ploeg, waaronder helikopters die zo snel mogelijk naar vijandelijk gebied gaan. Rondzwerven, op zoek naar actie met vrienden is een leuke activiteit, en het succesvol uitvoeren van een strak plan is zeker de moeite waard.
Veel van de uitdaging in Breakpoint ligt in het feit dat de speler treurig in de minderheid is. Elke vijand op zichzelf, zelfs de meest elite, is relatief zwak en dom. Tijdens mijn tijd met Breakpoint, zag ik veel gevallen waarin patrouilles het gebrek aan een soldaat uit het gebied niet leken op te merken, en negeerde zelfs een lijk dat ik volledig had verwacht. Een deel hiervan is misschien het gevolg van het instellen van het moeilijkheidsniveau op normal, maar zelfs op dit niveau verwacht je dat de vijand reageert op het zien van een gesneuvelde kameraad. Grote explosies, zoals die van een goed geplaatste mijn die een voertuig vernietigt, worden ook niet gehoord door andere vijanden op slechts een paar honderd meter afstand in een kloof. Als je enige ervaring hebt met een third-person shooter, wordt het ten zeerste aanbevolen om minimaal één niveau boven normal te spelen, omdat deze modus een beetje te ver is gericht op het casual niveau om de meeste spelers een uitdaging te bieden.
Dat gezegd hebbende, blijft één ding constant in Breakpoint, en dat is dat kogels pijn doen. Zowel spelers als vijanden kunnen sterven met slechts een paar schoten, en iedereen die een headshot krijgt, is dood, punt uit. Een paar bodyshots is ook genoeg om alle behalve de meest goed uitgeruste personages neer te halen, terwijl een schot op de benen de benen vijanden zullen vertragen. Deze dodelijkheid van munitie is een belangrijke mechanic in Breakpoint, en het scheidt de game van andere open-wereld shooters.
