Tony Hawk’s Pro Skater 1 + 2 zijn perfecte remasters die me liefdevol aan het origineel doen denken.
Een tijdje voelde het echt alsof het tijdperk van arcade-achtige big-air extreme sports-games voorbij was. In het bijzonder leek Tony Hawk’s gedoemd om nooit meer terug te keren naar de glorie, met Tony Hawk’s Pro Skater 5 uit 2015 een puinhoop van een spel waarvan werd aangenomen dat het de franchise bijna had gedood. Voor mij worden games als Skate en Skater XL een beetje te technisch en waden ze in het rijk van skate-sims. Hoewel ze allemaal hun plaats hebben, wilde ik gewoon combo’s met een miljoen punten, belachelijk lange grinds en walgelijke massieve lucht over absurde gaten. Sterker nog, ik hunkerde naar de oude dagen van Tony Hawk’s Pro Skater met de 2-minuten-timers en een reeks goals die in elk level moest worden gehaald.
Kijkend naar een 1:1 vergelijking tussen de originelen en de remake van Vicarious Visions, is het bijna onherkenbaar – een complete visuele revisie op een goede manier – maar ik sta mezelf toe de helling af te dalen naar het eerste Warehouse-niveau, De lay-outs van de levels blijven identiek, ook al hebben ze nu veel meer details. De toename in grafische details vereiste wel een lichte mentale aanpassing van wat ik kon vermalen en misleiden, maar Vicarious Visions heeft geweldig werk geleverd door alles in de gamewereld visueel te communiceren. Er is een extra visuele complexiteit, maar het verdoezelt nooit de gameplay. Ik bedroog de halfpipe, barstte door het glas en haalde de geheime tape vast. Ik pakte alle SKATE-letters die verspreid lagen. Tientallen jaren oude spiergeheugen keerde terug naar mijn vingers en ik voltooide snel de score- en combo-uitdagingen. En toen waren mijn twee minuten om. Gelukkig waren meer doelen, dus ik speelde weer vrolijk verder.
Dat is het mooie van Tony Hawk’s Pro Skater, dat het zo leuk is om te spelen. Of je nu gigantische combo’s en hoge scores haalt of gewoon een paar kickers en grinds slaat, het voelt gewoon goed om op deze levels te skaten. De gameplay voelt precies goed, en de revert – die voor het eerst aan de serie werd toegevoegd in Tony Hawk’s Pro Skater 3 – doet wonderen voor het rijgen van vert-tricks in grotere combo’s. Oude fans van de serie zouden zich hier meteen thuis moeten voelen, en hoewel ik geen directe vergelijking kan maken met de besturing van de originele games, waren alle wijzigingen of tweaks die Vicarious Visions mogelijk heeft aangebracht in dienst om het te laten spelen zoals ik me herinner.
Dat is het belangrijkste aspect van Tony Hawk’s Pro Skater 1 + 2. Het is niet ontwikkeld om de originele spellen terug te brengen. Het is ontwikkeld om onze herinneringen aan de originele games terug te halen. Nostalgie speelt spelletjes met hoe we ons de klassiekers herinneren, en Vicarious Visions heeft ze aan ons geleverd in een pakket dat speelt met de beste herinneringen van 20 jaar geleden.
Wat een simpele remake van de eerste twee games had kunnen zijn, werd omgezet in een geweldig combo-pakket, dat alles aan elkaar koppelde met een overkoepelend thema en een reeks uitdagingen. Er werden extra doelen toegevoegd aan de originele Tony Hawk’s Pro Skater 1- niveaus om ze op gelijke hoogte te brengen met 2 (en volgende games). Toch waren deze zo naadloos geïntegreerd dat ik dubbel moest controleren om er zeker van te zijn dat ze er oorspronkelijk niet waren. In feite is bijna de enige scheiding tussen de twee originele spellen het opsommen van de niveaus onder de respectievelijke spellen waar ze vandaan kwamen. Visueel gezien maakt Vicarious Visions geen onderscheid tussen de twee, waardoor dit aanvoelt als een complete en enkele game-ervaring.
En dat is misschien wel het hoogtepunt van Tony Hawk’s Pro Skater 1 + 2 – behalve natuurlijk dat het een volledige remake is van twee van de beste games aller tijden. Elke verandering en verbetering die Vicarious Visions aanbracht, was niet alleen bedoeld om nostalgie te behouden, maar ook om het 20 jaar later te laten bloeien. Er is niets gewijzigd om iets nieuws toe te voegen of iets anders te doen. Het is allemaal in het belang van de wispelturigheid die nostalgische herinnering is, zowel een klassieker als een nieuw spel, maar het voelt zich meteen thuis als een gloednieuw spel in 2020. Het is een fijne balans waar Vicarious Visions een reputatie voor heeft.
Sommige visuele updates zijn ook letterlijk gemaakt om het spel te laten rijpen met degenen onder ons die decennia geleden speelden. De klassieke skaters verschijnen op hun huidige leeftijd. Het winkelcentrumniveau is verlaten en vervallen. Het Hangar-level is een eerbetoon aan Neversoft en de hele geschiedenis van de serie. Het is moeilijk om echt te begrijpen hoeveel Vicarious Visions deed totdat je naar directe vergelijkingen gaat kijken.
Met meer dan 700 uitdagingen om te voltooien en een hele bibliotheek met vrij te spelen borden, outfits en andere cosmetica om te verzamelen, is er genoeg om zelfs de meest hardcore spelers terug te laten komen, ver boven 100% op elk niveau. En er zijn geen microtransacties in zicht. Als je dat coole ding wilt, moet je het verdienen. Klassieke multiplayer-games zijn terug, nu zowel lokaal als online. Speel een PAARD- of trucaanval. Tag gebieden in Graffiti. Je kunt zelfs je eigen skateparken maken en deze delen met andere spelers. Online klassementen openen ook een geheel nieuwe kant van indirecte competitie met vrienden en andere skaters over de hele wereld.
En ik zou nalatig zijn om over Tony Hawk’s te praten zonder de muziek te noemen. Iedereen herinnert zich de soundtracks van Tony Hawk’s Pro Skater. Sommige mensen ontdekten nieuwe favoriete bands tijdens het skaten rond die klassieke levels. Het grootste deel van de originele soundtrack is terug, met 37 nieuwe nummers in de mix. Praten over een samengestelde afspeellijst. Vicarious Visions had het gevoel dat de soundtracks van de originele games zo iconisch waren, en de nieuwe tracks pasten precies bij de oude.
Afgezien van een golf van nostalgie, is dit ook een ongelooflijke ervaring voor nieuwkomers. Je zou nooit raden dat ze zijn gebouwd op de fundamenten van 20 jaar oude spellen. Er is een solide tutorial die zelfs ik heb doorlopen voor een goede opfriscursus, geleid door niemand minder dan Tony Hawk zelf. Er is hier genoeg nieuws, met overal een nieuwe verflaag, zodat het niet het gevoel zou moeten hebben dat je te laat komt opdagen op het feest. Natuurlijk, als Tony Hawk’s fan van lange tijd, is het moeilijk voor mij om dat voor mezelf te bepalen, maar de toegankelijkheid van Tony Hawks games heeft altijd een welkom gevoel gegeven. In feite kunnen bepaalde toegankelijkheidsopties zelfs als zijwieltjes fungeren als je ze nodig hebt. Mods kunnen het spel een beetje gemakkelijker maken voor spelers die gehandicapt zijn of net de touwen leren, waardoor het skatepark voor iedereen opengaat.
Het grootste nadeel van Tony Hawk’s Pro Skater 1 + 2 is dat ik niet anders kan dan smachten naar de levels van 3 en 4 die dezelfde liefde krijgen. Tony Hawk’s Pro Skater 3 was mijn favoriete game in de serie, en hoewel ik heel goede herinneringen heb aan 1 en 2, zou ik ook graag levels als Suburbia en Airport opnieuw willen bezoeken. Het terugdraaien maakt echter een wereld van verschil in Tony Hawk’s Pro Skater 1 + 2, een van de belangrijkste redenen waarom ik zo veel van 3 hield. Misschien zullen we op een dag zien dat een collectie van 3 en 4 hetzelfde doet als Vicarious Visions deed voor 1 en 2.
